Długi kulturkampf. Pruskie i niemieckie wojny kulturowe przeciw Polsce w latach 1795-1918 - Grzegorz Kucharczyk

Nazwą „kulturkampf” określa się walkę między światopoglądem laickim a zdominowanym przez Kościół światopoglądem religijnym, która toczyła się w Niemczech po zjednoczeniu. Nazwy tej użył po raz pierwszy światowej sławy anatom, antropolog i lekarz Rudolf von Virchow w przemówieniu wygłoszonym w pruskiej Izbie Posłów 17.01.1873 r. Walka z Kościołem występowała w Niemczech wszędzie tam, gdzie wpływy uzyskiwali liberałowie, dążący do podporządkowania Kościoła państwu. Autor omawia sytuację w Niemczech po zjednoczeniu, różnice między światopoglądem konserwatywnym i liberalnym, położenie Kościoła katolickiego przed wybuchem kulturkampfu, ustawodawstwo kulturkampfu, jego przebieg w Prusach i w innych państwach niemieckich, oraz przyczyny, które złożyły się na jego zakończenie.

Czy średniowiecze było zacofane? Dlaczego organizowano krucjaty? Jak działały sądy inkwizycyjne? Czy katolicy palili na stosach czarownice i prześladowali żydów? Czy relacje o barbarzyńskim okrucieństwie Hiszpanów w trakcie podbijania przez nich Nowego Świata są wiarygodne? Jak wyglądała tolerancja religijna w Imperium Brytyjskim w XVI-XVIII w. Z czego wynikało ubóstwo Irlandczyków?

Odpowiedzi na te pytania udziela dr Grzegorz Kucharczyk w pierwszym tomie serii „Zeszytów Historii Kościoła”, których celem jest przełamywanie uprzedzeń i stereotypów narosłych wokół dziejów Kościoła katolickiego i opierających się na półprawdach i przekłamaniach. 

„Pan Profesor Grzegorz Kucharczyk z fachowością, sumiennością i jasnością intelektualną historyka przedkłada czytelnikowi gruntowną i opartą na najnowszych badaniach naukowych analizę reformacji Marcina Lutra i jego zwolenników. Pozwala upewnić się, względnie – wyrobić sobie zdanie, nie tylko o teologiczno-religijnym i eklezjalnym dramacie reformacji, lecz także o istotnie negatywnych kulturowych, tzn. naukowych, prawno-moralnych, politycznych czy historycznych skutkach protestantyzacji ducha ludzkiego, które ujawniały się raz po raz w wiekach nowożytnych. (...)"

Zbiór tekstów znakomitego historyka jest kontynuacją, ale i dopełnieniem poprzedniego zbioru zatytułowanego: Christianitas. Od rozwkitu do kryzysu. W tym wyborze rzecz dotyczy tego samego zagadnienia, ale w odniesieniu do Polski. Tysiąc pięćdziesiąta rocznica chrztu Polski w naturalny sposób skłania do refleksji nad znaczeniem tego wydarzenia dla dziejów narodu i państwa polskiego, ale również znaczenia pamięci o tym wydarzeniu i szerszej oceny stanu civitas christiana w naszej ojczyźnie.Jakie ciosy i skąd spadały na Christianitas w Polsce?
Dlaczego wykończenie Polski stało się celem nadrzędnym naszych sąsiadów?
Dlaczego Niemcy stały się akuszerem bolszewickiej Rosji i jaki to miało wpływ na nasze dzieje?Czy można uznawać Rosję za ostatnią nadzieję chrześcijańskiej cywilizacji w Gejeuropie? Skąd płyną zagrożenia dla cywilizacji Christiniatatis w Polsce od ponad 100 lat? Jakie zadziwiające paralele zachodzą między współczesnymi obrońcami laickości państwa a niemieckimi okupantami? Co łączy niemieckie dzieci kwiaty z narodowym socjalizmem, Zielonymi, a wreszcie z ogarniającym współczesny świat zaćmieniem rozumu?
Odpowiedź znajdą Państwo na kartach tej książki.

Hohenzollernowie to niemiecka dynastia, która w krótkim czasie zrobiła niezwykłą karierę i jako ród władców Prus a potem zjednoczonych Niemiec w sposób niezwykle istotny zapisała się w historii Europy. Opowieść o tym rodzie rozpoczyna się od Wielkiego Elektora, który królem wprawdzie nie był, ale bez jego osiągnięć trudno sobie wyobrazić rozkwit tej dynastii, poprzez kolejne postaci władców XVIII i XIX wieku z Fryderykiem Wielkim na czele, a kończąc na ich współczesnych potomkach.

Hohenzollernowie to też ludzie. Nie żyli 24 godziny na dobę sprawami armii, urzędów i budowaniem misternych konstelacji politycznych. Z książki dowiemy się jak wyglądało ich życie rodzinne, czym się interesowali poza sprawami państwa, czy szeroko rozumiana sfera ducha odgrywała w ich życiu jakąś rolę?

Dzieje Hohenzollernów, dynastii europejskiej - to także spory kawał historii naszego kraju. Warto więc poznać ich losy.

Dziennik prowadzony dra Składkowskiego - najpierw lekarza V batalionu, później 1 pułku I Brygady. Niezwykle drobiazgowy i dokładny jest niezrównanym źródłem wiedzy o dniu codziennym żołnierza Legionów. Warto podkreślić duże poczucie humoru autora, nie pozbawione (tak zresztą jak i w innych jego tekstach) dawki autoironii.

Książka omawia ważny wycinek myśli politycznej obozu piłsudczykowskiego opisujący stosunek czołowej formacji II Rzeczpospolitej do państw ościennych oraz do kwestii bezpieczeństwa granic polskich w latach 1918-1939. Monografia w sposób kompleksowy prezentuje piłsudczykowskie koncepcje dotyczące kwestii bezpieczeństwa w relacjach z otoczeniem zewnętrznym, które determinowały wyobrażenia adherentów Józefa Piłsudskiego na inne zagadnienia, takie jak ocena uczestników stosunków międzynarodowych; oparcie systemu bezpieczeństwa państwa na koncepcjach federacyjnych, postulowanie modelu równowagi między Niemcami a ZSRR; formułowaniu własnych poglądów na temat obronności kraju w postaci strategicznej koncepcji wojny.

Prusy, które wyrosły z Brandenburgii i ziem Zakonu Krzyżackiego, niegdyś odebranych pogańskiemu ludowi Prusów, w XVIII wieku stały się jednym z najważniejszych państw niemieckich. Umocniły swą potegę dzięki zwycięstwom w wojnach śląskich, udziałowi w rozbiorach Rzeczypospolitej oraz w XIX wieku pokonaniu Austrii i Francji. W 1871 r. pruska dynastia Hohenzollernów objęła tron nowo utworzonego Cesarstwa Niemieckiego. Prusy jako część Niemiec przetrwały do 1945 r., gdy w wyniku drugiej wojny światowej ich terytorium w znacznej części przypadło Polsce i ZSRR.

„ (...) ewolucja zachodząca w Niemczech burzyła wartości podstawowe. Dlatego też w latach międzywojennych pojawiło się przekonanie, iż kraj ten wychodzi z Europy. Obok tendencji do zreformowania chrześcijaństwa zgodnie z potrzebami nacjonalizmu niemieckiego, tj. przystosowania go do wyidealizowanego germańskiego ducha, w początku XX wieku pojawiają się ruchy o charakterze neopogańskim, głoszące potrzebę oparcia się o domniemane wartości germańskiej kultury przedchrześcijańskiej – kultury bezwzględnych wojowników, dla których pojęcia współczucia, litości, pokory, grzechu czy potrzeby zadośćuczynienia za popełnione winy były czymś niezrozumiałym i obcym” (z wprowadzenia).