Chrześcijaństwo po prostu - Clive Staples Lewis

Paolo Gulisano

Paolo Gulisano przejrzyście, czystym językiem nie pozbawionym jednak osobistego zaangażowania, przedstawia historię życia C.S. Lewisa i dokonuje syntezy jego twórczości. Biografia Lewisa otwiera przed czytelnikiem niezwykły świat - poznajemy fascynującego człowieka i uczymy się patrzeć na rzeczywistość jego oczami.

W Listach starego diabła do młodego "piekielna ekscelencja", podsekretarz stanu w piekle, wymienia urzędowe listy ze swoim podwładnym, bratankiem, młodszym diabłem, który ma okazać swoje zdolności w służbie kusicielskiej. Za tym humorem, dowcipem, elegancją, za tą dociekliwością i przewrotnością kryją się ważne przesłania i pytania. Najważniejsze z nich to pytanie o rolę i miejsce zła w świecie stworzonym przez Boga.

Smutek C. S. Lewisa jest uznawany za najlepszą książkę dla ludzi przeżywających utratę bliskiej osoby, żałobę i cierpienie. Słynny pisarz, autor cyklu Opowieści z Narnii, napisał ją po śmierci ukochanej żony, Joy Gresham, która odeszła po dwóch i pół roku walki z rakiem. Smutek jest książką do bólu szczerą i poruszającą. Pisany w formie dziennika bez dat jest relacją z kolejnych tygodni po odejściu ukochanej kobiety, pożegnaniem z nią, opowieścią o wyobcowaniu w środowisku przyjaciół, przygotowaniem na własną śmierć, rozpaczliwą próbą zaakceptowania Boskich wyroków.

Cierpienie dotyka każdego z nas: towarzyszy nam od dziecka, doznają go ludzie starzy. Wydaje się, że obok miłości jest najważniejszym tematem literatury. Z problemem bólu fizycznego, psychicznego i duchowego próbowały zmierzyć się najbardziej fundamentalne dzieła światowej kultury, nic więc dziwnego, że odważył się na to również C.S. Lewis.

O modlitwie. Listy do Malkolma to ostatnia ukończona przez Lewisa książka, wydana drukiem już po jego śmierci. Pomyślana jako zbiór osobistej korespondencji z przyjacielem, napisana została z myślą o ludziach pokroju samego autora – nawróconych na chrześcijaństwo w dorosłym życiu i potrzebujących wsparcia w codziennym praktykowaniu wiary. 

C. S. Lewis

Książka "Błądzenie pielgrzyma", napisana w roku nawrócenia pisarza, jest jego autobiografią. C. S. Lewis przemawia w niej ze zwięzłością, dzięki której przekazuje swoją oryginalną myśl, bez potrzeby przeprowadzania pełnego wykładu z dziedziny filozofii religii. Jest to mądra i dogłębna książką; być może najbardziej wojowniczy utwór tego autora poświęcony problematyce chrześcijańskiej.

Richard R. Purtill 

Książka Richarda L. Purtilla ukazuje nam bogactwo myśli i głębię duchowości C.S. Lewisa niejako z lotu ptaka. Autor odwołuje się zarówno do beletrystycznej, jak i niebeletrystycznej twórczości Lewisa, a także obszernie cytuje fragmenty jego niepublikowanych wcześniej prywatnych listów. Przedstawia chrześcijańską mądrość pisarza w sposób kompleksowy, ukazując cały kunszt tak charakterystycznej dla niego praktyki „wprzęgania wyobraźni w służbę argumentacji.

C.S. Lewis zapewnia nas, że skoro rozum otrzymaliśmy od Boga, to wystarczy podążać za jego „złotą nicią”, a ona w końcu doprowadzi nas do Źródła. Wyruszmy zatem w podróż po argumentach na rzecz chrześcijaństwa, za przewodnika biorąc sobie jednego z najwybitniejszych myślicieli chrześcijańskich XX wieku: człowieka, który stworzył Narnię, ale także genialnego adwokata wiary rozumnej, który uczy nas, jak być chrześcijaninem w każdym calu.

Słynny dziennikarz Antonio Socci zasłynął z niezwykłych tekstów: – zglebił sekrety mistycznego życia Jana Pawła II, – zdemaskował spisek wokół trzeciej tajemnicy fatimskiej, – przewidział abdykacje Benedykta XVI. Teraz prowadzi tropami watykańskich tajemnic, stawiając nas w obliczu zmagań osłabionego Kościoła z siłami ciemności. W wigilie konklawe Watykanem wstrząsa straszne odkrycie: wbrew temu, w co wierzono od stuleci, pod Bazylika Świętego Piotra nie ma ani grobu, ani ciała Apostoła. Zabójstwo duchownego, pracownika Kurii Rzymskiej i kryminalna zagadka rozpętują burze, która uderza w samo serce Kościoła – prześladowanego jak dwa tysiące lat temu.

C. S. Lewis

Gdyby dzisiaj zapytać dwudziestu dobrych ludzi, co uważają za najwyższą z cnót, to dziewiętnastu z nich zapewne odpowie, że bezinteresowność. Jeśli jednak zapytalibyście o to samo dowolnego chrześcijanina w dawnych czasach, odparłby: miłość. Widzicie, co się stało? Miejsce pozytywnego określenia zastąpiło negatywne i ma to znaczenie nie tylko językowe. Przecząca forma słowa bez-interesowność nie sugeruje, abyśmy w pierwszej kolejności czynili rzeczy dobre dla innych, lecz abyśmy odmawiali ich sobie – jakby ważne było nie szczęście innych, lecz nasza wstrzemięźliwość. Nie sądzę, aby to wynikało z chrześcijańskiej cnoty miłości...

Mroczna Wieża, którą autor Opowieści z Narnii planował prawdopodobnie jako kontynuację słynnej trylogii międzyplanetarnej, a także inne składające się na ten zbiór opowieści, będą fascynującą lekturą dla czytelników Lewisa. Znajdziemy tu wielkie tematy przewijające się przez całą niemal twórczość pisarza: Czas, Przestrzeń, Pozór i Rzeczywistość… Wszystko to jednak w formie, o której autor wstępu pisze z humorem jako o „dobrej opowieści na wakacje”.

Ostatnia noc świata to zbiór siedmiu błyskotliwych, pełnych humoru esejów. Lewis porusza w nich niezwykle trudną problematykę zbliżającego się końca świata i związanego z nim szerzenia się zła. Autor dostrzega nowe, niespodziewane drogi, którymi podąża nieprawość; rozprawia także o zmianach w religijności i znaczeniu wiary. Każe nam się zastanowić, jak przeżylibyśmy noc, gdyby była ostatnią w dziejach Ziemi. Pyta też retorycznie, co stało się z pojęciem Boga w chwili wysłania w kosmos pierwszych rakiet.

Każdy, kto docenia inteligencję, dowcip i lekkość intelektualnych gier-paradoksów, po zapoznaniu się z rozważaniami Lewisa z Ostatniej nocy światanie będzie miał wątpliwości, że zetknął się z jednym z największych pisarzy i myślicieli religijnych naszych czasów.

Tego samego dnia – 22 listopada 1963 r. – zmarli trzej wybitni ludzie: prezydent USA John F. Kennedy oraz C.S. Lewis – autor Narnii i Aldous Huxley – autor Nowego wspaniałego świata. Każdy z nich, na swój własny sposób, wierzył w to, że śmierć nie jest ostatecznym kresem ludzkiego życia. Mieli rację. Spotkali się po śmierci – gdzieś w zaświatach. O czym rozmawiali? O czym mogli rozmawiać? Ich błyskotliwy dialog jest częścią Wielkiej Konwersacji, którą filozofowie wiodą od stuleci.

Autorem Opowieści z Narnii – siedmioczęściowego zbioru opowieści o krainie Narnii, jest C.S. Lewis, angielski wykładowca literatury na uniwersytecie w Oksfordzie, bliski przyjaciel J.R.R Tolkiena, kolegi po fachu. Książka powstała w latach pięćdziesiątych i odniosła wielki sukces na całym świecie. Przetłumaczono je na 29 języków, sprzedano ponad 85 milionów egzemplarzy. Są od lat doskonale znane w Polsce, także dzięki znakomitemu tłumaczeniu Andrzeja Polkowskiego.

• obejrzyj trailer
• Książkę można czytać jako wciągającą opowieść o mieszkańcach barbarzyńskiej krainy leżącej w cieniu Szarej Góry, ale także jako opowiedziany na nowo starożytny mit, wieloznaczną historię, która opowiada o człowieku - istocie zależnej od swojej ciele...

Ateiści uważają, że Bóg nie istnieje.

Agnostycy twierdzą, że owszem, istnieje, ale nie mówi do ludzi.

Wierzący są przekonani, że Bóg nigdy nie milknie.

Czasem jednak zdarza się, że ci, którzy przeczyli jego istnieniu, lub poddawali je w wątpliwość, zaczynają dostrzegać Go w nieskończonym języku galaktyk, w eleganckim kodzie genetyki, w przyprawiających o zawrót głowy cyfrach fizyki atomowej, w niewysłowionej mowie miłości, a nawet w zbijającym z tropu języku cierpienia.

Sądzę, że czytelnicy niniejszych stron ucieszą się wziętymi wprost z życia historiami dziesięciu słynnych podróżników, którzy wysiedli z autobusu ateizmu (autor).

"Alegoria miłości" to jedna z najważniejszych książek C.S. Lewisa na temat historii kultury, obok jego słynnego "Odrzuconego obrazu", poświęconego średniowiecznemu widzeniu świata. Tym razem znakomity pisarz i eseista przedstawia czytelnikowi pasjonujący obraz średniowiecznej literatury, jej wielkiego tematu ─ miłości, i charakterystycznej formy ─ alegorii. Książka Lewisa to podróż do źródeł naszej cywilizacji, pokazująca, że wiele poglądów i wartości, które uważamy za naturalne i zawsze obecne w kulturze, miały w istocie swoje określone początki; wiele innych mogłoby wyglądać inaczej, część zaś utraciliśmy już bezpowrotnie.

Książki ks. Roberta Hugh Bensona mają niebagatelne znaczenie dla współczesnej kultury katolickiej, gdyż poruszana tematyka i przytaczane zagadnienia nie utraciły swej aktualności i są trwałym dziedzictwem myśli katolickiej. Tożsamość wiary i relacje Kościoła do świata, podejmowane z rozmachem i precyzją, wyrażają solidną wiedzę i gorący zapał autora, a u ich podstaw leży umiłowanie Boga i Kościoła oraz czerpanie z doświadczeń trudnego okresu poszukiwania prawdy i nawrócenia do Kościoła katolickiego.

Religia zwykłego człowieka to dowodzenie, że tylko katolicyzm jest jedyną prawdziwą religią poznawalną dla każdego, kto szczerze i uczciwie poszukuje prawdy.

Tylko Bóg potrafi z ateisty uczynić wierzącego, a z ateisty-antyklerykała − charyzmatycznego księdza. Wie o tym doskonale ks. Krzysztof Kralka, który doświadczył nawrócenia, pozwalając Bożemu Miłosierdziu na całkowitą przemianę swojego życia. Znakomity rekolekcjonista i
duchowny, którego msze święte z modlitwami o uzdrowienie gromadzą rzesze ludzi, mówi w tej książce o sprawach najważniejszych dla każdego katolika: o wierze, modlitwie, nadziei i miłości. Udziela odpowiedzi na najtrudniejsze pytania o rolę, jaką Bóg odgrywa w naszym życiu.