Chrystus i Jego Kościół. Siedem listów - Atanazy Wielki

Kardynała Hozjusza przemilczeć, Zygmunta III oczernić, a księdza Piotra Skargę sprowadzić do roli sejmowego mówcy — oto sposób na pozbawienie Polaków dumy z kontrreformacji, czyli zwycięstwa prawdziwej wiary nad herezjami. A przecież było to zwycięstwo większe niż wszystkie triumfy militarne dawnej Polski. Bo gdyby nie tacy ludzie jak Hozjusz, moglibyśmy już nie być katolikami. Bylibyśmy pewnie jednym z protestanckich narodów Europy, takimi Szwedami czy Holendrami Wschodu. I nie mielibyśmy najważniejszego: prawdziwej wiary i moralności. Zamknęlibyśmy więc sobie bramy do Nieba, a otworzyli „drogę ekspresową" do piekła. Po co więc wówczas miałaby istnieć Polska?

Podstawowe informacje dla wiernych, niezbędne dla właściwego rozumienia trydenckiej Mszy Świętej Wszechczasów. Jej lektura pozwoli każdemu poznać wartość i znaczenie poszczególnych słów i gestów.

Kapłan, który wielokrotnie stawał twarzą w twarz z demonem, nie ma wątpliwości, że w każdej minucie naszego życia toczy się walka o zbawienie. Czy staniemy po stronie Boga i Maryi czy tez damy się uwieść tylko pozornie atrakcyjnemu złu?

W rozmowie z Tomaszem P. Terlikowskim ks. Piotr Glas zachęca nas, by wyzwolić się z własnych słabości, uzdrowić z grzechu oraz zniewoleń i podjąć trudną walkę o szczęście wieczne. Słynny rekolekcjonista, który podczas Wielkiej Pokuty na Jasnej Górze odmówił modlitwę o uwolnienie Polski spod mocy ciemności, bierze do ręki Dekalog i proponuje, by stał się on naszą mapą na drodze do Boga.

Kardynał Robert Sarah porównuje czas postu do wędrówki ludu Bożego przez pustynię do ziemi obiecanej. Pustynia jest miejscem osobistych zmagań ze słabością. Ową pustynią, przez którą trzeba nam przejść, jest własne serce. Pomocne temu zadaniu jest zadawanie sobie najistotniejszych pytań i szczere odpowiedzi na nie.

„O jaką zmianę w moim życiu, w codziennym zachowaniu czy w relacjach z innymi prosi mnie Bóg? Z czego powinienem zrezygnować, bo szkodzi to mojemu życiu i życiu innych, niszczy moje więzi z Bogiem i nie pozwala mi wzrastać w dziecięctwie Bożym? Jak umrzeć dla mego grzechu i dla wszystkich moich złych skłonności, by zmartwychwstać razem z Chrystusem? Jakimi konkretnymi środkami i zobowiązaniami dysponuję: co mam zrobić, żeby to osiągnąć?”.

Zbiór Atanazjańskich Mów przeciw arianom jest jednym z ważniejszych tekstów patrystycznych, gdyż ze względu na autorytet autora wywarł olbrzymi wpływ na kształtowanie się dogmatu wiary chrześcijańskiej. Mowy powstały jako wynik sporów teologicznych i osobistych patriarchy Aleksandrii z teologami i biskupami, których on sam określił mianem arian, sugerując ich ścisły związek z żyjącym pokolenie wcześniej prezbiterem aleksandryjskim Ariuszem. W tekście Mów autor przywołuje tylko kilku ze sporej grupy swoich oponentów: Euzebiusza z Cezarei, Akacjusza, Asteriusza, ale polemizuje nie tyle z każdym z osobna, ile raczej z jakimś zbiorowym przeciwnikiem. Skutkiem tego jego Mowy przyczyniły się do ukształtowania się w świadomości kościelnej arianizmu jako doktryny teologicznej, którą zwalczał Atanazy. Mowy są niewątpliwie lekturą trudną, ale niezwykle inspirującą i pogłębiającą refleksję nad misterium wcielonego Słowa, które jest istotą doktryny Kościoła.

W tej książce autor piętnuje laicyzm, czyli przeniknięcie wszystkiego i wszystkich duchem skażonym, a zanik panowania ducha Chrystusowego. Oczekuje, że przejęcie się ideą Królewskości Chrystusowej oraz dążeniem do urzeczywistnienia na ziemi Królestwa Bożego, dokona odnowienia świata, że pod sztandarem Chrystusowym wierni będą walczyć mężnie oraz z apostolską żarliwością dążyć będą, aby odstręczone lub nieświadome dusze znów do Boga przyprowadzić, by prawa Boże bez skażenia zachować.