Cantigas de Santa Maria. Śpiewnik wraz z płytą

„Maranatha” zawiera kompozycje m.in. Piotra Pałki, Dawida Kusza OP, Pawła Bębenka, Urszuli Rogali, Michała Kłosa – ludzi w mocno związanych ze środowiskiem polskich dominikanów. Niektóre z nich zostały skomponowane blisko trzydzieści lat temu, inne w ostatnim czasie, dlatego w nagraniu usłyszeć można utwory bardzo dobrze znane i zupełnie nowe. Repertuar albumu – podobnie jak w poprzednich nagraniach publikowanych nakładem Dominikańskiego Ośrodka Liturgicznego – czerpie także z bogatego skarbca muzyki Kościoła. Można tutaj znaleźć utwory z okresu średniowiecza, inspirowane muzyką renesansu i baroku.

Posłuchaj fragmentu nagrania: Modlitwa do Ducha Świętego (MP3)

 Posłuchaj fragmentu nagrania: Proemion (MP3)

Akatyst jest hymnem liturgicznym, charakterystycznym dla obrządku wschodniego Kościoła. W tradycji bizantyjskiej jest to całe, niekiedy długotrwałe nabożeństwo złożone z pieśni pochwalnych ku czci Pana Jezusa, Bogurodzicy lub świętych, śpiewane, zgodnie z nazwą, na stojąco. Najbardziej znanym, także w Kościele Rzymskokatolickim, jest „Akatyst ku czci Bogurodzicy”. Uznawany jest w literaturze chrześcijańskiej za najstarszy hymn ku czci Matki Bożej. Pochodzi najprawdopodobniej z V-VI wieku. Jego autorstwo jest przypisywane Romanowi Melodosowi (Pieśniarzowi). Około VIII wieku Akatyst został przetłumaczony na łacinę i na wiele innych języków, w wyniku czego wywarł ogromny wpływ na poezję maryjną całego kościoła. Polski przekład Akatystu został dokonany w 1965 przez jezuitę o. Mieczysława Bednarza.

Śpiewnik zawiera, oprócz obrzędów Mszy świętej, bogaty wybór hymnów, kantyków, psalmów i pieśni na różne okazje. Nowością są tłumaczenia tekstów Mszy świętej i śpiewów na język ojczysty.

Płyta Adiutor ad locum sacrum vocat zawiera utwory, których teksty ukazują słuchaczowi Wspomożyciela zwołującego do świętego miejsca. Wybrane kompozycje z repertuaru gregoriańskiego prezentują rozmaite formy liturgiczno-muzyczne oraz style kompozycyjne, pochodzą także z różnych okresów historycznych. Interpretacja została oparta na pierwszych świadectwach spisanych: sanktgalleńskiej oraz metzeńskiej notacji adiastematycznej.
Ks. Mariusz Białkowski

(...). Myśli zawarte w tekstach tej publikacji mogą być zachętą i służyć pomocą zarówno autorom tekstów i melodii kompozycji liturgicznych, by tworzyli nowe „pieśni pełne ducha”, jak też kierownikom odpowiedzialnym za stronę muzyczną liturgii, by troszczyli się o repertuar śpiewów zgodnych z powagą świętych obrzędów. W tym celu autor kreśli granice między pieśniami i piosenkami, a twórcom tekstów doradza, jaka powinna być ich struktura, by jako pieśni nadawały się do wspólnotowego wykonywania. Niech ta praca przyczyni się do większej chwały Bożej i pożytku uczestników liturgii!

Ze wstępu

Okres Bożego Narodzenia to czas wspólnego kolędowania, który w polskiej tradycji trwa aż do 2 lutego.

Warto przy tej okazji poznać bogactwo pieśni z reprintu wydanego przed ponad stu laty zbioru w Krakowie, w Drukarni „Prawdy” w 1911 roku.

Zbiór – reprint z 1911 r. ukazał się dzięki staraniom Jana Kaszyckiego, ówczesnego kierownika Szkoły Ludowej w Krakowie, Feliksa Nowowiejskiego, dyrektora Towarzystwa Muzycznego oraz ks. Melchiora Kądzioła, redaktora „Prawdy”.

Śpiewniczek zawiera teksty i nuty wszystkich kolęd i pastorałek, śpiewanych w Polsce na początku XX wieku w okresie Bożonarodzeniowym, zarówno tych liturgicznych, jak i ludowych, wykonywanych po domach. Znajdują się w nim także kolędy regionalne, z oryginalną pisownią, tj. „A spis Bartek, Symek, Wojtek...”, „Tusząc pasterze, że dzień blizko...”. Pozycja posiada wielką wartość historyczną w dziejach rozwoju muzyki religijnej o charakterze ludowym.