Budownictwo drzewne i wyroby z drzewa w dawnej Polsce

Książka "Cerkwie drewniane dawnej Galicji Wschodniej" jest pierwszym tomem serii, w której publikowane będą wybrane, najcenniejsze fotografie ze zbiorów Fototeki Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, jednego z najstarszych archiwów fotograficznych o profilu historyczno-artystycznym na ziemiach polskich (rok założenia 1884). Tom zawiera dwa naukowe eseje, autorstwa Piotra Krasnego i Wojciecha Walanusa.

Albumowi towarzyszy katalog, w którym zostały podane najważniejsze fakty historyczne dotyczące poszczególnych budowli (wraz z podstawową bibliografią) oraz szczegółowe informacje o fotografiach (technika, wymiary, datowanie, autorstwo, inskrypcje, znaki własnościowe itd.)

W książce naszkicowano rozwój konstrukcji oraz form architektonicznych budowli drewnianych na ziemiach polskich, podano podstawowe wiadomości o drzewach i o drewnie, opisano sprzęt i narzędzia ręczne i zmechanizowane do obróbki drewna. Szerzej opisano złącza ciesielskie, konstrukcje ścian, stropów, dachów oraz schodów, a ponadto rozwój i charakterystyczne cechy dachów polskich, zdobnictwo ciesielskie oraz prace konserwatorskie w zakresie budowli drewnianych. Książka przeznaczona jest dla inżynierów architektów, inżynierów i techników budowlanych oraz mistrzów ciesielskich pragnących pogłębić swe wiadomości zawodowe.

Dzieje ponad 180 dworów, w tym wielu już nieistniejących, została opowiedziana nie tylko słowami i wspomnieniami ich niegdysiejszych mieszkańców, lecz głównie starymi fotografiami, zachowanymi w rodzinnych albumach, w muzealnych archiwach, a także przedwojennych wydawnictwach i czasopismach.

„Książka Michała Pszczółkowskiego jest pierwszym opracowaniem dającym całościowy, zbiorczy obraz architektury polskiej w dwudziestoleciu międzywojennym na obszarze wszystkich województw tworzących Kresy Wschodnie II Rzeczypospolitej. Syntetyczność i kompleksowość ujęcia, prezentacja umiejętnie dobranego i bogatego zestawu reprezentatywnie wybranych obiektów oraz wyczerpujące wykorzystanie literatury przedmiotu i źródeł drukowanych, stanowią o wysokich walorach opracowania”.

Trzydzieści jeden miast, kilkadziesiąt zajmujących opowieści. Filip Springer przejechał cały kraj od Słupska po Krosno i od Suwałk po Wałbrzych, żeby zobaczyć, jak żyje się dziś w miastach, które w 1999 roku utraciły status stolicy województwa. Poznał ich historię, rozmawiał z mieszkańcami. Spotykał przedsiębiorców, artystów, aktywistów i nauczycieli. Zaglądał do lokalnych warsztatów i kafejek, odwiedzał upadłe fabryki i prężnie rozwijające się firmy, dworce i McDonaldy. Pytał ludzi o to, z czego są w swoim mieście dumni, co ich cieszy, a co chcieliby zmienić. Z książki wyłania się niejednoznaczny, migotliwy obraz Polski – gdzie wszystko może się zdarzyć i nic nie jest tak proste, jak mogłoby się wydawać. Wśród bolączek, trosk i nadziei bohaterów reportażu można odnaleźć także te, które są udziałem mieszkańców całej Polski – i tej małomiasteczkowej, i wielkomiejskiej.