Ateizm urojony - Sławomir Zatwardnicki

Czy jednak ten Bóg jest katolikiem? A może raczej protestantem, hinduistą, buddystą, wyznawcą islamu, darwinistą, spirytystą czy – jak utrzymuje panoszący się dzisiaj ateizm – w ogóle nie istnieje? Rino Cammilleri daje zdecydowane odpowiedzi na te i inne pytania oraz rozwiewa wątpliwości, które stale rodzą się w sercach wierzących ludzi na całym świecie.

W tekstach pełnych humoru i pogodnego zdrowego rozsądku Chesterton odnosi się do wielu współczesnych spraw. Zwyczajne zdarzenia, informacje w gazecie albo listy czytelników służą mu do ukazania, że codzienność, nad którą się nie zastanawiamy, kryje całe pokłady znaczeń, jakich się nie domyślamy.

Najnowsza książka Sławomira Zatwardnickiego "Pomoc przeciw nieprzyjaciołom Twoim, czyli jak chwalić Maryję i bronić Jej godności" stanowi kompendium odpowiedzi na najczęściej zadawane i nurtujące pytania, zarzuty i wątpliwości kierowane pod adresem katolickiej doktryny maryjnej oraz kultu Matki Bożej. Autor w charakterystycznym dla siebie stylu niepozbawionym humoru, metaforyki i prowokacyjnych stwierdzeń odpiera zarzuty „nieprzyjaciół” Najświętszej Maryi Panny. Lektura publikacji dostarcza Czytelnikowi argumentów pozwalających bronić czci Matki Bożej. Jest także zaproszeniem do pogłębienia osobistej pobożności maryjnej, czemu sprzyja śmiała refleksja teologiczna proponowana przez autora.

Bóg nie jest taki straszny... jak go maluje Richard Dawkins – ta fraza stale zdaje się towarzyszyć Pawłowi Porębskiemu. W wielu miejscach pojawia się ona wprost, ale to nie jej powtarzanie ma przekonać czytelnika, że myśli zawarte w głośnej publikacji oksfordzkiego uczonego „Bóg urojony” mają wątpliwą wartość naukową. Dokonując w swojej książce krótkiej interpretacji wszystkich ksiąg Starego Testamentu, Porębski jasno pokazuje, że twierdzenia Dawkinsa nie mogą być poprawne, ponieważ wynikają z literalnego, bezpośredniego i fundamentalistycznego odczytywania Biblii.

Polemika Pawła Porębskiego z Richardem Dawkinsem zasługuje na szczególną uwagę, gdyż ukazując podstawowy błąd metodologiczny autora „Boga urojonego”, wprowadza czytelnika w świat historii i teologii Starego Testamentu i w prosty, przekonujący sposób kreśli prawdziwy obraz Boga, zawarty w słowach Pisma Świętego.

Jeden z najwybitniejszych żyjących filozofów amerykańskich stara się przekonać nas o niezbędności refleksji filozoficznej, która ma olbrzymie znaczenie dla toczonych dziś, niejednokrotnie z wielkim zapałem, sporów czy też wojen kulturowych. Adresuje ją zwłaszcza do młodych i wykształconych ludzi wierzących, którzy powinni coś wiedzieć o tradycji filozofii katolickiej, jeśli chcą świadomie przeżywać swoją wiarę. Tradycję tę można pojąć tylko w jej rozwoju, dlatego tak ważne jest, aby stawiając dziś pytania filozoficzne, przyswoić sobie myśl poprzedników. Ważne są też instytucjonalne ramy, w jakich toczy się dialog filozoficzny. Autor wskazuje na bardzo poważne konsekwencje usunięcia idei Boga z obszaru badań współczesnych dyscyplin akademickich.

Czy Jezus wzywał do nienawiści? Co to znaczy być błogosławionym? Po co komu modlitwa? Czy można żyć bez grzechu? Czy cierpienie jest karą za grzechy? A może... Bóg nas kusi?

Rzadko zadajemy sobie takie pytania. Niektóre dotyczą spraw uznawanych za tak oczywiste, że nawet ich nie zauważamy. O inne albo boimy, albo wstydzimy się pytać. Mamy poczucie, że nie wypada.

Główny temat: nieusuwalne napięcie między ortodoksją/heterodoksją, czyli między prawdą i kłamstwem na temat Boga.

Oraz: jak dziś układać teologiczne klocki i co dziś znaczy być dobrym w te klocki.

Od czasów rewolucji francuskiej, kiedy to ateizm po raz pierwszy sięgnął po władzę, nie zajmuje się niczym innym jak tylko zabijaniem. Przede wszystkim zabija swoją ideologią, którą jest progresywizm, eugenika, faszyzm i komunizm. Lurie dowodzi, że to bezbożność leżąca u podstaw każdej z tych ideologii pozbawiła życia setki milionów ludzi. Ateizm nie tylko unicestwia życie. Unicestwia także wszelkie dążenia, wolną wolę, piękno, współczucie, kreatywność, więź z przeszłością i przyszłością, a przede wszystkim samą wolność.

Samozwańczy, antykatoliccy zbawcy świata zrobią wszystko, by zniszczyć Kościół.

Jak się temu przeciwstawić? Jak rozpoznać fałszywych proroków promujących nowego boga, którym jest ludzki rozum? Jak zdemaskować tych, którzy w imię walki o iluzje prawdy niszczą Tradycję i chrześcijańskie dziedzictwo? I dlaczego komuś tak bardzo zależy na tym, by zabrać Kościołowi Jezusa?

Paweł Lisicki prowadzi śledztwo, które demaskuje fałszywe ideologie (również te wewnątrz instytucji) niszczące Kościół oraz stereotypy powtarzane przez światowe media. Przygląda się tezom głoszonym przez czołowych krytyków chrześcijaństwa, misjonarzy ateizmu, takim jak: Davida Randa czy Richarda Dawkinsa i obnaża kryjące się w myślach błędy oraz pułapki rozumowania. Dociera także do korzeni antychrześcijańskich tez, które znajduje w siedemnastowiecznej Hadze.

Ta książka to oręż w walce z wrogiem, który pod maską pięknych i wzniosłych idei kryje oblicze prawdziwego demona.

Podstawy apologetyki chrześcijańskiej zbierają i porządkują główne argumenty na rzecz chrześcijańskiego nauczania, nierzadko dzisiaj kwestionowanego przez niewierzących.

Ta napisana żywym językiem, dowcipna i wciągająca książka to przemyślana i mocna krytyka nowego ateizmu kojarzonego z Richardem Dawkinsem i innymi osobami. Świetna rzecz czerpiąca garściami z najwyższej jakości myśli naukowej, filozoficznej i historycznej. Przystępnie napisane, przemyślane i pełne humoru wyzwanie skierowane w stronę wszystkich opowiadających się za nowym ateizmem. 

Książka zawiera podstawowe wątki problematyki ateizmu, rys historyczny ateizmu oraz specyfikę teoretycznego i praktycznego ateizmu w jego wydaniu polskim. Książka zawiera ponadto omówienie takich postaw, jak agnostycyzm i sceptycyzm oraz spis najważniejszych pozycji bibliograficznych na temat ateizmu. Novum książki stanowi analiza fenomenu ateizmu w kontekście nie tylko religioznawczym, ale przede wszystkim filozoficzno-antropologicznym. Analiza ateizmu jako prądu umysłowego w kontekście filozoficznej wizji człowieka wyznacza nową perspektywę badawczą, sięgając głęboko do antropologii, gdzie podkreśla się naturalną tendencję natury ludzkiej jako ukierunkowanej na transcendencję.