Alfabet Góry - Jan Góra OP

Ukłoń się, Jasiu - Prudnikowi to książka osobista. Bez wątpienia jest próbą spłacenia pewnego długu wdzięczności. Ale przez to, że jest to opowieść intymna, jest też uniwersalna. Jesteśmy zaproszeni do świata, którego już nie ma, ale który wielu z nas pamieta. Często - czy chcemy, czy nie chcemy - wspominamy go sentymentalnie, bo to był nasz świat lat dziecinnych. Innego nie mieliśmy. To była dla wielu dolina Issy…

Na początku był „Mój dom”. A potem „Mój świat”. Jako dziecko zaznał cudownego domu z uśmiechem matki, talerzem na stole, chlebem pieczonym przez babkę, do której jeździł na wakacje, dziadkiem zmawiającym Anioł Pański, braćmi, z którymi się tarmosił i paskiem w ręku ojca, jak było trzeba. Pamiętał doskonale nawet zapachy paleśnickiej plebanii swego stryja. To był ten dom, a właściwie domy rodzinne, które zbudowały Jana Górę i które do końca niósł w sobie. Potem jego domem stał się zakon, i to tak bardzo, że nawet zdawało się, iż zapomniał o domu rodzinnym. Ale tylko się zdawało... Cały świat stawał się jego domem. Choć już nie „jego”, tylko „wszystkich” – wszystkich do niego zapraszał. Bo kiedy człowiek dojrzeje, to przestaje już marzyć o domach, które minęły, choć niesie je w sobie. Zaczyna budować domy. A przede wszystkim staje się domem. I zaprasza gości. A jeśli do tego ma w sobie miłość, goście wkrótce stają się domownikami.

To najbardziej „gorąca” książka o Janie Pawle II ostatnich lat. Poziom i głębia osobistej relacji Ojca Świętego z ojcem Janem Górą wprawia w osłupienie.
„Okradałem go, a o­n mi na to wielkodusznie pozwalał…”

Niepowtarzalna w swej szczerości opowieść dominikańskiego wizjonera. Jan Góra, który co roku przyciągał na pola Lednicy pod Rybę 100 tysięcy ludzi, dla jednych był charyzmatykiem, dla innych błaznem i hochsztaplerem pożerającym swoich współpracowników.

O. Jan Góra OP w swoim duchowym testamencie proponuje młodym ludziom wizję człowieka zorientowanego na Boga, żyjącego pełnią życia. W mnogości propozycji wiadomego i niewiadomego pochodzenia, jako ojciec wskazuje nam wypróbowany fundament, zapisany na kamiennych tablicach danych przez Boga Mojżeszowi. Jest tam dziesięć przykazań, które uczą, jak żyć, aby nie umrzeć na wieki. W filmie Mamy w nim ojca", dołączonym do książki, o. Jan Góra tłumaczy: Chciałbym umieć odejść nie trzaskając drzwiami. Spełnić swoje życie. I pójść Tam z pełnym naręczem dobrych czynów. Zmęczony, zapracowany, ale radosny, że życie było dziełem sztuki, które udało mi się stworzyć". I tak właśnie spełniło się jego życie, bowiem zmarł w trakcie odprawiania Mszy Świętej tuż przed Świętami Bożego Narodzenia, 21 grudnia 2015.

Charyzmatyczna osobowość, świetny organizator, porywający mówca, zaangażowany bez reszty w to, co robił, czyli po prostu: Jan Góra OP. Książka Moja miłość nie poprzestaje na zilustrowaniu tych cech osobowości ojca Jana. Ukazuje legendarnego duszpasterza szkół średnich, a potem wieloletniego opiekuna poznańskiego Duszpasterstwa Akademickiego jako kompetentnego przewodnika młodzieży, działającego zgodnie z przemyślaną i spójną koncepcją wychowawczą. Ojciec Jan świadomie formował młodego człowieka, podkreślając konieczność integralności – ciała, umysłu i ducha. Chciał, by jego wychowankowie stawali się ludźmi samodzielnymi w myśleniu i działaniu, zaangażowanymi w świat i osiągającymi w Bogu pełnię człowieczeństwa.