"Próżnowanie stało się powszechnym nałogiem". Żebracy i włóczędzy w stanisławowskiej Warszawie - Maludzińska Monika
Cena regularna:
towar niedostępny

Opis
Autor: | Monika Maludzińska | |
Wydawnictwo: | NERITON | |
Rok wydania: | 2014 | |
Oprawa: | twarda | |
Liczba stron: | 521, il., mapa | |
Numer ISBN: | 9788375433586 | |
Format: | B5 | |
Warszawa epoki stanisławowskiej przyciągała wielu żebraków i włóczęgów. Walka z ubóstwem stanowiła wówczas jedno z działań zmierzających do poprawy warunków higienicznych i zdrowotnych miasta. Autorka omawia przyczyny żebractwa i ocenienia skuteczność ówczesnej opieki społecznej, przedstawia skalę ubóstwa i charakteryzuje zbiorowości warszawskich żebraków, a także prezentuje metody i środki walki z żebractwem za rządów kolejnych instytucji centralnych w latach 1764–1795, z uwzględnieniem roli Kościoła w tychże procesach.
Spis treści
Wstęp
Wykaz skrótów
Rozdział I. Warszawa i jej mieszkańcy w epoce stanisławowskiej – przyczyny pauperyzacji
1. Ogólna charakterystyka mieszkańców miasta
2. Przyczyny ubóstwa
3. Ubóstwo jako problem społeczny
Rozdział II. Warszawscy włóczędzy i żebracy – typologia i kategorie grupy
1. Klasyfikacja środowiska żebraczo-włóczęgowskiego
2. Skala zjawiska
3. Tryb życia warszawskich żebraków
4. Dziady i baby przykościelni i przyszpitalni
5. Żebracy wędrowni
6. Bractwo Ubogich
7. Najsłynniejszy żebrak Warszawy – Barani Kożuszek
Rozdział III. Władze i społeczeństwo wobec problemu ubóstwa i żebraków. Stanowisko i rola Kościoła
1. Władze wobec problemu ubóstwa w okresie poprzedzającym wybór Stanisława Augusta na króla Polski (1496–1764)
2. Walka z żebractwem i organizacja zakładów opieki społecznej pod rządami kolejnych instytucji centralnych w latach 1764–1796
Zakończenie
Summary
Résumé
Bibliografia
Opinie o produkcie (0)
