Miłość nigdy nie ustaje... - ks. Aleksander Woźny

Trzeci tom z serii "Czy warto się starać". Autor wskazuje na Boga jako źródło i cel wszelkiego istnienia, zwłaszcza człowieka, który jest koroną stworzenia. Ów cel człowiek może osiągnąć drogą cnót, a przede wszystkim drogą miłości. Wyd. I.

Wznowienie książki ks. Aleksandra Woźnego pt. „Wychowanie dla Boga”, wydanej po raz pierwszy w roku 1994, jest podyktowane chęcią przypom­nienia tej pozycji stale rosnącej liczbie wiernych zainteresowanych Jego bogatą spuścizną.

Niniejsza książka pozwoli raz jeszcze spojrzeć na wiarę w świetle nauczania ks. Aleksandra Woźnego, kandydata na ołtarze Archidiecezji Poznańskiej. Zaprezentowana publikacja umożliwi dostrzeżenie w nim, człowieka głębokiej wiary, prowadzącego bogate życie duchowe, otwartego na Boże działanie.

Ksiądz Aleksander Woźny to kapłan maryjny. W niniejszym tomiku, ojciec Aleksander analizuje ekshortację „Marialis Cultus” Pawła VI, dotyczącą czci Matki Najświętszej. Czyni to podczas pięciu kolejnych nauk, pokazując jak bardzo należy wgłębiać się w treść dokumentu papieskiego, by go dobrze zrozumieć.

Czytając „Drogi” ks. Aleksandra Woźnego (...) spotykamy człowieka kroczącego dro-
gą świętości, otwartego na działanie łaski Bożej, współpracującego z tą łaską na drodze osobistego uświęcenia...

W książce znajdziemy rzeczowe wskazania jak realizować w codzienności najważniejsze przykazanie miłości Boga i bliźniego. Czystość serca, prostota, uszanowanie wolnej woli drugiego człowieka, zaufanie do ludzi i troska, by wszyscy żyli w pokoju, wyzbycie się obmowy, chęci sądzenia innych, zaprzestanie nadużycia władzy rządzenia – to tematy tych nauk. Ksiądz Aleksander Woźny, kapłan dany na czas, gdy społeczeństwo odwraca się od Boga, z cierpliwością, wytrwale ukazuje, że nie ma innej pewnej drogi niż zaufanie Panu Bogu, pełnienie Jego woli. Uczy, że człowiek wierzący musi być realistą, uczy, jak myśleć, co mówić i jak działać, by swoim postępowaniem, mimo własnej niedoskonałości zwracać uwagę innych na Jedynego Prawodawcę, bo najważniejszy jest Pan Bóg i ratowanie dusz.

Pokora była w nauczaniu ks. Aleksandra Woźnego tematem dominującym. Niemal we wszystkich corocznych rekolekcjach o życiu wewnętrznym głosił nauki o pokorze – albo w całości, albo przy omawianiu innych tematów w krótkich wzmiankach. Kaznodzieja mówi swe kazania także do siebie i one często „zdradzają” jego wnętrze. Możemy więc wnioskować, że nieustanne powracanie do tematu pokory wynikało z duchowej fascynacji tą cnotą ks. Woźnego i jest wyrazem jego nieustannej współpracy z łaską Bożą.

Te nauki o życiu wewnętrznym,- nazywane często naukami dla często komunikujących, gromadziły ludzi w różnym wieku, różnych stanów i zawodów. Głoszone w popołudnia niedzielne w kościele, nie w zamkniętej- salce, dostępne były dla każdego, kogo Duch Święty „przywiał”, choć byli również stali słuchacze, głównie penitenci księdza Aleksandra.

Nauki skierowane do chorych i lekarzy, do ludzi będących na emeryturze i do tych, którzy jako częstokomunikujący są szczególnie narażeni na spowszednienie wielkiej tajemnicy obecności Jezusa w Eucharystii.

Rozważania Dróg Krzyżowych ks. Aleksandra Woźnego charakteryzuje brak płytkiej uczuciowości. Spełniają one wiernie to, o co prosił Chrystus płaczące niewiasty: Nie płaczcie nade Mną, ale nad sobą (Ewangelia św. Łukasza 23, 28). Są to myśli pełne realizmu, konkretu i – żarliwej miłości.

Niech to opracowanie – wszystkim, którzy wezmą je do ręki – pomoże dobrze odprawiać Drogę Krzyżową, a przez to osiągnąć jej owoce: miłość Boga i bliźniego, własne i innych nawrócenie, moc i mądrość płynącą z Krzyża Chrystusa.

Ci, którzy podejmą trud ćwiczeń duchownych z pomocą zapisów „W szkole miłości” będą przemienieni i nie będą mogli żyć, jak dotychczas żyli. Nauki zawarte w tej książce będą w Boży sposób niepokoiły – ale co najważniejsze – rozpalą większą miłością do Boga i drugiego człowieka.

(…) dysertacja P. Nowaka posiada bardzo dużą wartość merytoryczną. Ukazuje w bardzo szerokim ujęciu duchowieństwo archidiecezji poznańskiej w okresie dwudziestolecia Polski Odrodzonej. Dzięki temu studium można poznać, jaka była ta społeczność kapłańska w wielu aspektach i jak wielkim dynamizmem wykazywała się w swojej działalności zarówno duszpasterskiej, jak i społecznej. Z pewnością recenzowana tutaj praca wejdzie do zespołu cenionych opracowań dotyczących Kościoła w Polsce okresu międzywojennego, a z drugiej strony zyska należne miejsce wśród znaczniejszych opracowań dotyczących dziejów archidiecezji poznańskiej.