Tradycje, obyczaje, małe ojczyzny

Studia z duchowej i materialnej kultury ziemiaństwa lubelskiego po powstaniu styczniowym. Jest to już druga książka autora poświęcona dziejom ziemiaństwa lubelskiego. Złożyły się na nie cztery obszerne studia, z których dwa zostały już opublikowane w materiałach pokonferencyjnych, a dwa ukazują się po raz pierwszy. Uzupełniają się wzajemnie i tworzą harmonijną całość, przedstawiając dzień codzienny i odświętny dworu ziemiańskiego, opisują rezydencje ziemiańskie.

Wiktor Wołkow (1942–2012) artysta fotograf specjalizujący się w zdjęciach przyrody i pejzażu Podlasia. Autor ponad stu wystaw indywidualnych w Polsce i zagranicą oraz kilkunastu albumów m.in.: Narew, Lot, Podlasie, Białystok i okolice.
Publikacja została podzielona na dwie części. Pierwsza ukazuje piękno Puszczy Knyszyńskiej i to, jak się zmienia zależnie od pór roku. W części drugiej znajdziesz poruszające fotografie terenów zamieszkałych przez człowieka. Tu na szczególną uwagę zasługują zdjęcia budowli sakralnych w Supraślu – mieście, w którym mieszkał autor. Opisy Puszczy Knyszyńskiej oraz zwięźle przedstawiona historia Podlasia dopełniają obrazu tej części Polski.
Album powstał przy współpracy z wybitnym plastykiem Andrzejem Strumiłło, laureatem wielu międzynarodowych nagród. Połączenie talentów dwóch wielkich artystów dało w efekcie album tętniący życiem i pasją, dopracowany w najdrobniejszym szczególe, ukazujący piękno i siłę natury. Publikacja będzie doskonałym prezentem zarówno dla wielbicieli przyrody Podlasia, jak i dla tych, którzy jeszcze nie mieli okazji zachwycić się krajobrazami tego regionu.

Próba opisu fenomenu Piwnicy pod Baranami, ubarwiona anegdotami, najciekawszymi tekstami z tamtych czasów, a także wywiadami z twórcami krakowskiego kabaretu. Autor, uczestnik i świadek tamtych wydarzeń, w gawędziarskim stylu opisuje swoją przygodę z Piwnicą. Próbuje nakreślić mniej znany wizerunek zespołu, biorąc pod uwagę zarówno chwalebne, jak i kontrowersyjne aspekty jego działalności. Książka przybliża plejadę niezwykłych ludzi, którzy przewinęli się przez kabaret.

Przedstawione tu teksty są wynikiem wieloletnich podróży na dawne Kresy Rzeczypospolitej, wyrazem fascynacji i zagłębiania się w ten zapomniany świat. To kraina piękna, a tak mało znana. Kto raz pojedzie w te strony, potem już często wraca, chwyta ta ziemia za serce, odsłania widoki, krajobrazy, pozwala zagłębiać się w nią. Z czasem odkrywamy miejsca ulubione, bliskie, takie, do których będziemy tęsknić po powrocie i które nas będą przywoływać. Nie trzeba się wcale urodzić na Wschodzie, aby tę ziemię pokochać i by stała się bliska.

Najciekawsze dla autorki tereny to dawne Wielkie Księstwo Litewskie z Wilnem i Wileńszczyzną, ale to nie znaczy, że Polesie czy ziemie ukraińskie są mniej ważne. Wiele wspomnień, ciekawych wyjazdów, cudownych ludzi autorka spotkała nad Styrem, Dniestrem, Horyniem, Bohem. Warto pamiętać przepiękne wieczory spędzone w podolskich chutorach, u przyjaciół na Wołyniu czy w parkach i kawiarniach pięknego Lwowa.

Niewiele osób zdaje sobie sprawę z faktu, że dzisiejsze ziemie Litwy, Białorusi i Ukrainy to jedne z najciekawszych regionów europejskich, bogatych w zabytki i zbiory muzealne oraz piękne krajobrazy. Ileż tu wspaniałych monasterów, soborów i cerkwi z freskami i mozaikami pamiętającymi czasy sprzed najazdów tatarsko-mongolskich, zamków i twierdz, pałaców, ciekawej architektury okresu baroku, rokoka, a także z przełomu XIX i XX wieku. Wiele z tych obiektów wpisało się w naszą wspólną historię. W przeszłości nie tylko walczyliśmy przeciwko sobie, ale także wspólnie, z licznymi najeźdźcami: Turkami, Tatarami, Kozakami i Moskalami, Krzyżakami. Znajomość zarówno dobrych, jak i ciemnych kart wspólnej historii, może tylko pomóc we wzajemnym zrozumieniu i dążeniu do mądrej przyszłości.

Najnowsza książka Andrzeja Stasiuka to niezwykły zapis podróży na Wschód – podróży we wspomnienia do obrazów z dzieciństwa spędzanego u dziadków na Podlasiu i podróży tam, skąd wyszły oddziały Czyngis-chana, tam, gdzie historia jest jak geologia i tektonika: nieunikniona, nieprzewidywalna, miażdżąca, tam, gdzie lucyferycznym blaskiem świeci nowa potęga – do Rosji, Chin i Mongolii. To próba uchwycenia cienia Wschodu, który na nas pada. Opowieść o tęsknocie, pragnieniu i strachu. I o tym, jak umyka przestrzeń, a powraca pamięć.

Reprint oryginalnego wydania z 1930 r. Tekst „Wspomnień…” ks. Waisa może posłużyć jako studium przypadku przeżyć rzymskokatolickiego kapłana w czasach I wojny światowej — księdza, który nie zdecydował się, jak wielu innych, na przymusową emigrację, ale pozostał w miejscu, gdzie zastał go wybuch działań wojennych. Ale bez dwóch zdań jest on czymś więcej — pięknie napisanym (żywo, wartko, a zarazem z dużym spokojem) świadectwem epoki. – Tomasz Pudłocki (fragment wstępu) 

Sigrid Rausing prowadziła na przełomie lat 1993/1994 terenowe badania antropologiczne na półwyspie Naorootsi, w byłej radzieckiej strefie przygranicznej w Estonii. Porzucone wieżyczki obserwacyjne pstrzą tam linię wybrzeża, a ogromne pola kołchozu im. Lenina leżą odłogiem i czekają aż upomną się o nie byli właściciele, którzy uciekli z kraju przed wojną, przed radziecką  i hitlerowską okupacją. Rausing rozmawiała z mieszkańcami tamtego rejonu o wielu sprawach: o biedzie dominującej postsowiecką rzeczywistość; o ich zachłyśnięciu się lawiną produktów z Zachodu i o szwedzkich korzeniach wielu z tych ludzi.

Czy dalekie wojaże, kuracje u wód i niedzielne pikniki mogą być wyznacznikiem pozycji społecznej? Autor opisał najpopularniejsze sposoby spędzania czasu wolnego poza miastem przedstawicieli warszawskich elit, klasy średniej i proletariatu. Gruntownej analizie poddał uzasadnienia i oceny wyjazdów warszawiaków. Ich obyczaje i poglądy skonfrontowano z postawami mieszkańców Londynu i Sankt Petersburga. Interpretacja zjawisk z przełomu XIX i XX w. została dokonana na podstawie współczesnych koncepcji socjologicznych. Książka jest bogato ilustrowana.

Autorka w swojej najnowszej książce „Wysokie progi. Opowieści z wyższych sfer” odbyła niezwykłą podróż w czasie. Zajrzała do możnych nieszawskich domów i podejrzała życie dobrze urodzonych mieszkańców nadwiślańskiego grodu. Na kartkach swojej publikacji oddaje atmosferę dworku Bacciarellich, przybliżą nieszawski epizod F. Ossendowskiego, opisuje członków rodziny Iwanowskich, Laskowskich, dwóch członków rodu Duninów, szlachetnie urodzonych Kanigowskich, Malczewskich i innych. Starannie kreśli sylwetki i uwypukla dokonania bohaterów książki, co sprawia, że pozostaną w naszej pamięci na dłużej. Okazuje się, że niezależnie od statusu materialnego, wykształcenia czy tytułu, wszystkie rodziny były i są na swój sposób do siebie podobne – nie brakuje w nich mniejszych i większych trosk, ale są też chwile radości. Jedno jest też pewne – choć ich domy miały „wysokie progi”, to drzwi do nich były zawsze dla wszystkich szeroko otwarte.  

Gdyby ktoś chciał sprawdzić osobiście, jak wygląda prowincja największego mocarstwa na świecie drogę znajdzie łatwo: wystarczy zjechać z autostrady, potem jeszcze raz zjechać, i znów zjechać, i tak do skutku – aż skończy się mapa i wylądujesz na polnej drodze, prowadzącej na jakieś rancho.

Poruszający opis powojennej Polski oraz życia w PRL-u, pokazany z perspektywy jednego człowieka. Dzięki sfabularyzowaniu swoich wspomnień autorowi udało się nie tylko przekazać potężną dawkę historii z życia w PRL-u, ale pokazać sieć układów i zależności, w których rączka rączkę myje… i nie zawsze wiadomo, kto podstawił nogę. Książka nie tylko bawi, uczy, zaskakuje i wzrusza, ale też czasami wywołuje poczucie złości i niezgody na panujące wówczas normy i obyczaje.

Dzięki tej książce w wyjątkowy sposób poznajemy losy polskiego ziemiaństwa na terenach Litwy, wyjątkowy – ponieważ zapisany w formie bezpośredniej, osobistej relacji, która pozwala nam zagłębić się w całą mas e konkretów innej epoki […]. Losy Eugeniusza Romera i jego rodziny są ściśle związane z historią Litwy, Polski i Europy. Jego wspomnienia pokazują nam powolne, nieuniknione przemiany polityczne, społeczne i kulturowe zachodzące na tych terenach, pozwalają zrozumieć ich podłoże i głęboką złożoność. Jest to niezwykle wnikliwa, mądra, rzeczowa i obiektywna analiza przeobrażającego się wokół niego świata. Pozwala nam lepiej zrozumieć problem dzisiejszych skomplikowanych stosunków między ludźmi i narodami. 

Fabularyzowana opowieść biograficzno-obyczajowa.

W Przysłopiu i Nowicy, jak w soczewce, ogniskuje się wszystko to, co jest specyficzne dla przeszłości Łemkowszczyzny. Oddawaną do rąk czytelników pracę Zofii Szanter można więc potraktować jako studium przypadku reprezentatywne dla całego regionu kulturowego i etnograficznego. Studium to jest wyjątkowe przede wszystkim ze względu na ogromną rozległość czasową i tematyczną. Autorka dzieli się z czytelnikiem swoją gruntowną znajomością zarówno publikowanych, jak i archiwalnych źródeł historycznych oraz bogatej literatury przedmiotu.

Z wiślanej delty. Tczew, Gdańsk, Żuławy, Malbork to publikacja, która przenosi czytelnika do II połowy XIX wieku. świata, w którym sąsiadują ze sobą nowoczesne gdańskie kamienice i prototyp dorożki - taradajki, a w tle widzimy bogactwo regionalne Żuław, z wysuwającą się na plan pierwszy wyjątkową siecią kanałów. Wszystko zaś okraszone filozoficznymi dygresjami, z których wiele zachowało aktualność do dziś. Jak stwierdza znany gedanista, Andrzej Januszajtis, "lektura tej książki jest jak przyjemny spacer z mądrym przewodnikiem, odsłaniającym naszym oczom pełnię piękna naszych stron".

Opowieść o Łemkach, od wieków żyjących w Beskidzie Sądeckim i Niskim, w latach 1945–1946 przesiedlonych w trybie „dobrowolno-przymusowym” na Ukrainę, zaś w 1947 roku, podczas akcji „Wisła”, deportowanych i rozproszonych na Ziemiach Zachodnich. 

W dziejach narodu polskiego niezmiernie ważną rolę odegrali Polacy zamieszkali na Kresach byłej Rzeczypospolitej szlacheckiej i państwa polskiego w okresie międzywojennym. Tworząc silne ośrodki narodowej kultury, przyczyniając się do ich rozwoju gospodarczego, angażując się w wydarzenia polityczne, nie tylko wznosili swój wkład we wzmacnianie pozycji narodu, lecz także zmieniali definicję polskości przez nadanie jej kresowego kolorytu, nasiąkniętego miejscową kulturą, obyczajem, językiem narodów będących ich odwiecznymi mieszkańcami.

Klasztory są kunsztownymi perłami architektury i skarbnicami piękna, a także depozytariuszami tych treści dziedzictwa, które zazwyczaj nie od razu sobie uświadamiamy: życia i śmierci, modlitwy i pokuty, radości, rozterek i strapień minionych, a także obecnych pokoleń wspólnot zakonnych oraz wiernych świeckich. Oto siedemnaście zabytkowych zespołów klasztornych – świadków losów osób w nich przebywających, a także burzliwych dziejów naszej Ojczyzny.  Na bogactwo treści naszego przewodnika składają się: barwne fotografie wraz z dołączonymi do nich szczegółowymi opisami architektury, dzieł sztuki i wyposażenia wnętrz, zarys dziejów prezentowanych klasztorów, a także zamieszkujących je zgromadzeń zakonnych, dane teleadresowe obiektów oraz słownik terminów. W publikacji anonsujemy ponadto obiekty i atrakcje turystyczne znajdujące się w bezpośrednim sąsiedztwie opisywanych konwentów.