Sakramenty

Książka ta, to jeden z największych hitów wydawniczych w historii polskich publikacji katolickich, wydana została w liczbie ponad jednego miliona egzemplarzy (cały czas jest wznawiana) i została przetłumaczona na pięć języków (ruski, litewski, francuski, niemiecki, rosyjski).

Jest to dzieło ponadczasowe, było aktualne sto lat temu, jest aktualne dziś, będzie aktualne i za sto lat… Bo natura ludzka jest niezmienną a antidotum na zło to Sakrament Pokuty.

Książka Miłość i odpowiedzialność, której autorem jest Karol Wojtyła to studium etyczne miłości i małżeństwa, to głęboka analiza i interpretacja człowieka w oparciu o „przykazanie miłości”, które nieodłącznie wiąże się z odpowiedzialnością.

Do obozu tego księża zwożeni byli od grudnia 1940 r., po wcześniejszym pobycie w różnych więzieniach i innych obozach. Tam niejednokrotnie składali heroiczne świadectwo wiary. W książce słowami księży-więźniów, zawartymi we wspomnieniach obozowych autor przedstawił ich Drogę krzyżową i dorastanie do zrozumienia wartości cierpienia i męczeństwa oraz pełne zaufanie Bogu i wiarę w Opatrzność Bożą, a także jednoczenie się z Chrystusem Eucharystycznym i służbę bliźnim w realiach obozowego życia. Publikacja jest częścią wypełniania testamentu księży, byłych więźniów KL Dachau, którzy w 1990 roku przekazali zebrane przez siebie materiały związane z ich obozowymi przeżyciami do kaliskiego sanktuarium św. Józefa z prośbą o: roztoczenie szczególnej pieczy nad dowodami męczeństwa księży polskich w hitlerowskich obozach koncentracyjnych, przekazywanie dalszym pokoleniom prawdy o martyrologium duchowieństwa w czasach okupacji oraz organizowanie uroczystości upamiętniających każdorazową rocznicę cudownego wyzwolenia z Dachau za wstawiennictwem św. Józefa. 

Dzisiaj liturgia mszalna jest w "niebezpieczeństwie", wyrażającym się pewnymi niedoskonałościami, a nawet uchybieniami. Potwierdził to J. Ratzinger (jeszcze jako kardynał) w wywiadzie dla francuskiego dziennika "La Croix". Jego zdaniem głównym zagrożeniem celebracji mszalnej jest źle rozumiana "kreatywność liturgiczna", która może w niedługim czasie spowodować powstanie "mszalnej liturgicznej Wieży Babel". Jako papież Benedykt XVI stwierdził, że wprowadzane zmiany w liturgii Mszy świętej muszą być w zgodzie z prawdziwym duchem liturgii i jej przepisami. Bezwzględnie trzeba eliminować wszystkie aspekty "dzikiej pseudoliturgicznej twórczości", które niekiedy przemieniają Mszę świętą w widowisko i degradują liturgię mszalną do rangi towarzyskiego spotkania.

Najświętszy Sakrament - oto centrum chrześcijańskiego świata, około którego obraca się i skupia cały duch i nabożeństwo katolickie, oto słońce, od którego promieni zawisło całe duchowe chrześcijańskie życie... 

"A oto Król Niebieski ukazuje nam cenniejszą kopalnię złota. Zawiera ona nie ziemski kruszec, ale dobra niebieskie i wieczne, łaskę Boską, nieskończone zasługi odkupienia. Ach! Wiara nas uczy, że najmniejsza łaska więcej warta niż całej ziemi złoto. Tym skarbem nieocenionym jest Przenajświętsza Ofiara Mszy świętej".