Literatura, poezja, sztuka

Piękna szata graficzna zachwyca i skłania do zadumy nad niezwykłością tego miejsca. Izrael, Ziemia Święta - centrum  najbardziej dramatycznych wydarzeń w historii  ludzkości - wciąż pozostaje Ziemią Nadziei.

Największym walorem albumu jest powiązanie historycznych miejsc – świadków ważnych wydarzeń - z biblijnymi cytatami. Dzięki temu możemy wyruszyć na pielgrzymkę śladami Jezusa Chrystusa po Ziemi Świętej, często porównywanej do piątej Ewangelii.

Niniejszy zbiór opowiadań, skierowany zarówno dla dzieci, młodzieży jak i dorosłych, należy do gatunku przypowieści. Autor wielu wspaniałych książek, m.in. bestselleru Święty i diabeł, wprowadza nas za pośrednictwem krótkich powiastek w lepsze zrozumienie naszej wiary. Mamy nadzieje, że lektura tej książki wpłynie na pogłębienie relacji młodzieży z Bogiem.

Jak opisać fenomen świata, który od wielu lat zajmuje miejsce w sercach i umysłach czytelników niezależnie od ich wieku? Jak ująć w niewielkiej książce istotę tego, co stworzone zostało przez wyobraźnię wielkiego pisarza? Czy poznawanie nierzeczywistych światów ma sens, skoro w tym prawdziwym często się gubimy? A może właśnie to ten baśniowy, wydumany świat jest w stanie nauczyć nas ładu? Być może to w nim możemy odnaleźć ślady Tego, który wszystkiemu nadaje sens? 

Ta książka jest przewodnikiem po świecie hobbitów. Wyjaśnia, prowadzi, zaprasza do poszukiwania... Boga. Stwórcy człowieka i jego nieograniczonej, wspaniałej wyobraźni!

Książka stanowi próbę zdiagnozowania współczesnego kryzysu humanistyki, a zarazem odpowiedź na niego poprzez postulat uprawiania humanistyki perennis – humanistyki bazującej na stylu monastycznym, powracającej do horyzontu mądrościowego, niestroniącej od ugruntowanej, mocnej aksjologii, wreszcie uznającej istnienie wartości transcendentalnych, opartych na Platońskiej triadzie Prawda – Piękno – Dobro, do której dołączona zostaje również chrześcijańska Miłość. Odwołując się do szeregu myślicieli (A.J. Greimas, P. Ricoeur, U. Eco, L. Kołakowski, S. Grygiel, E. Stein), mistyków (św. Jan od Krzyża, św. Hildegarda z Bingen, św. Teresa z Avila), artystów (J. Berdyszak, A. Rząsa) i badaczy (A. Wierzbicka, M. Heller), Anna Grzegorczyk szkicuje zręby humanistyki przyszłości – takiej, która będzie w stanie przezwyciężyć aktualny impas i jednocześnie dostarczyć współczesnej kulturze oraz „tragicznemu homo postmodernus” silnych aksjologicznych fundamentów. Przywrócić mu wiarę w sens.

Stasi Eldredge

Niewielka książeczka napisana w hołdzie dla mam.

Jedna z filozoficzno-religijnych książek, C.S. Lewis - Podział ostateczny - to literacka, alegoryczna opowieść, która pozwala zrozumieć, czym jest zło.

Ta autobusowa podróż z Piekła do Nieba. A na dodatek przypomina nieco Boską Komedię, skłania do zastanowienia się nad życiem doczesnym. To jego jakość decyduje, w którym kierunku złapiemy pośmiertny autobus. Lewis zastanawia się, czy nie jesteśmy zbyt przyzwyczajeni do naszego cielesnej egzystencji, by odjechać kiedyś we właściwą stronę.

Richard R. Purtill 

Książka Richarda L. Purtilla ukazuje nam bogactwo myśli i głębię duchowości C.S. Lewisa niejako z lotu ptaka. Autor odwołuje się zarówno do beletrystycznej, jak i niebeletrystycznej twórczości Lewisa, a także obszernie cytuje fragmenty jego niepublikowanych wcześniej prywatnych listów. Przedstawia chrześcijańską mądrość pisarza w sposób kompleksowy, ukazując cały kunszt tak charakterystycznej dla niego praktyki „wprzęgania wyobraźni w służbę argumentacji.

C.S. Lewis zapewnia nas, że skoro rozum otrzymaliśmy od Boga, to wystarczy podążać za jego „złotą nicią”, a ona w końcu doprowadzi nas do Źródła. Wyruszmy zatem w podróż po argumentach na rzecz chrześcijaństwa, za przewodnika biorąc sobie jednego z najwybitniejszych myślicieli chrześcijańskich XX wieku: człowieka, który stworzył Narnię, ale także genialnego adwokata wiary rozumnej, który uczy nas, jak być chrześcijaninem w każdym calu.

Istnieje we mnie wewnętrzna potrzeba wypowiadania siebie, mojego przeżywania Boga. 
Myślę, że ksiądz, który próbuje pisać wiersze, poszukuje języka, którym mógłby wyrazić swe religijne przeżycia. Nie wystarcza mu język homilii, rozprawy teologicznej, morałów. 
Próbuję mówić o Bogu wierszem, chociaż nie mówienie o Bogu, ale przebywanie z Bogiem jest sprawdzianem wiary.