KSIĄŻKI

Druga połowa lat trzydziestych XX w. w Związku Sowieckim to okres, kiedy reżim sowiecki przeprowadził szereg antypolskich akcji.

W latach 1935–1936 miały miejsce deportacje ludności polskiej, zamieszkałej na Ukrainie i Białorusi, z graniczących z Polską obwodów, na wschód Ukrainy lub w głąb ZSRS – do Kazachstanu albo Syberię. Kulminacją antypolskiej polityki była operacja polska (antypolska) NKWD z lat 1937–1938, w wyniku której represjonowano ponad 144 tys. osób, z czego 111 tys. zostało rozstrzelanych.

Zebrane dokumenty dają odpowiedź na pytanie jaką wiedzę polska służba dyplomatyczno-konsularna i wywiad wojskowy miały w sprawie sytuacji mniejszości polskiej w okresie bezprecedensowych represji reżimu z lat 1935–1938; jaki był stosunek rządu RP do Polaków w ZSRS; jak zachowywali się przedstawiciele Drugiej Rzeczypospolitej na terenie sowieckim w obliczu prześladowania Polaków; jak Polacy w ZSRS postrzegali stosunek do nich ze strony Warszawy.

Autorka, Dorota Pawlak podjęła się opisania losów swojej cioci, żołnierki II-go Korpusu generała Andersa oraz losów jej późniejszego męża por. Romana Franczaka, wyszkolonego na Cichociemnego w najtrudniejszym i najbardziej skomplikowanym okresie historii Polski, w trakcie II wojny światowej. Pokazała atmosferę codzienności polskich żołnierzy w Wielkiej Brytanii oraz w Armii gen. Andersa.

„To nie jest jeszcze jedna książka o agentach! To opowieść o konsekwencjach ich dawnych uwikłań i roli jaką odegrali w budowie postkomunizmu. To także próba odpowiedzi na fundamentalne pytania: kto nie pozwolił im się przyznać i dlaczego antykomunizm jest w Polsce sierotą?”.

Sławomir Cenckiewicz

Gen. Władysław Anders, symboliczna postać emigracji „niezłomnej”, Stefan Korboński, wytrwały orędownik sprawy polskiej w Stanach Zjednoczonych, jeden z przywódców Zgromadzenia Europejskich Narodów Ujarzmionych, Konrad Sieniewicz, działacz polskiej i międzynarodowej chadecji, niestrudzenie próbujący budować kontakty z krajem. Różniło ich wiele, łączył cel, dla którego wybrali emigrację: niepodległa Polska. 

„Mimo trudności związanych z bardzo niejednoznacznym definiowaniem pojęć „mason” i „masoneria”, autor niniejszej pracy z powodzeniem podjął trud wskazania konkretnych problemów związanych z wolnomularstwem i jego społecznym oglądem, występujących w omawianym przezeń środowisku. Uznanie tym większe, że pisząc o „niejawnym” wolnomularstwie postrzeganym z punktu widzenia także „niejawnej” struktury środowisk katolickich, bazuje on w dużej mierze na materiałach działającej w sposób „niejawny” wszechwładnej bezpieki. Co ważnie, poruszając się po tak trudnym obszarze, potrafił on spojrzeć na te materiały krytycznie i zdystansować się zarówno wobec źródeł policyjnych, jak i do materiałów pochodzących z kręgów związanych z Kościołem”.

– ze wstępu dra Norberta Wójtowicza (IPN Wrocław)

Reprint pracy Armja Polska we Francji. Dzieje wojsk generała Hallera na Obczyźnie, do której materiały zebrał i opracował Józef Sierociński, wydanej po raz pierwszy w Warszawie w 1929.

Nieoceniony materiał o charakterze źródłowym, zawierający tekst i unikalne zdjęcia z epoki, dokumentujący wydarzenia historyczne sprzed 100 lat, które doprowadziły do odzyskania i utrzymania niepodległości Polski.

Tak jak legendarnej Atlantydy, która zapadła się bezpowrotnie w głębie oceanu – dawnego Drohobycza, miasta Schulza i Wierzyńskiego, próżno teraz szukać na mapie czy w terenie. Przechowali go troskliwie w pamięci rozproszeni po świecie drohobyczanie. Andrzej Chciuk w swej "Atlantydzie" ukazał tamtych ludzi, tamte domy i ulice, żydowskie zaułki i powstające zagłębie naftowe, ale co najważniejsze – udało mu się uchwycić niepowtarzalną atmosferę przedwojennego wielokulturowego miasteczka na Kresach. Na ten portret Drohobycza składa się moc szczegółów, kolorów, a nawet zapachów. Tu słychać głosy dawnych jego mieszkańców. Tu tamten Drohobycz nadal tętni życiem.

Atlas nie tylko uczy geografii, uczy miłości do kraju, bo to książka z duszą... Fantastyczny "przewodnik", dokument o nieocenionej wartości kulturowej, historycznej i dokumentalnej.

"Atlas geograficzny Królestwa Polskiego" pod redakcją J.M. Bazewicza, reprint oryginału z 1907 r. oprawiony w ekoskórę ze złoceniami, posiada barwną wyklejkę z epoki.

Zawiera: mapę ogólną Królestwa Polskiego z podziałem na gubernie oraz mapy szczegółowe każdej guberni z reprezentatywnym zabytkiem i typem ludowym, a także 118 stron opisów do map.

„Każdy, kto zna historię przeszłych wydarzeń, nie jest dziecięco naiwny, ma własne zdanie, potrafi prowadzić debatę” – zaznaczał w jednej z wypowiedzi profesor Paweł Wieczorkiewicz i podkreślał wagę historii nie tylko jako dyscypliny naukowej, ale także – a może przede wszystkim – jako czynnika kształtującego świadomość obywatelską każdego Polaka. O tym, jak wielką była dlań pasją i jak ciekawie, a jednocześnie przystępnie potrafił o jej szczegółach opowiadać, świadczą m.in. jego artykuły naukowe i popularnonaukowe, które znalazły się w niniejszym tomie. 

Reprint oryginału z 1901 r., dwa tomy w jednym woluminie. Tom I – „Przyroda pszczół” zawiera informacje o historii, życiu i anatomii pszczoły, sposobach użycia miodu i innych produktów pszczelarskich oraz o istotach wrogich pszczołom. Tom II – „Gospodarka w pasiece” dotyczy urządzania pasiek i uli, narzędzi i przyborów potrzebnych do utrzymania pasiek oraz pielęgnacji pszczół w różnych porach roku.

"Są książki, które czyta się jednym tchem, nie mogąc się od nich oderwać. Biali kurierzy do nich należą również i dlatego, że jest w nich jakieś sienkiewiczowskie tchnienie – w innej oczywiście skali – takiegoż pokrewieństwa są wam właśnie sceny i ludzie i zdarzenia i charaktery i skutki dziejowego huraganu i tło kresowe tych ziem południowego wschodu Rzeczypospolitej." 

Białe róże to powieść dla młodzieży zaliczana do kręgu literatury patriotycznej. Jej akcja toczy się podczas wojny polsko-bolszewickiej. Wir wojennych wydarzeń porywa trójkę młodych bohaterów: Stefka (ochotnika, wysłanego na front), Janka (skauta, pełniącego służbę w łączności) i Wandzię (dziewczynkę zagubioną na terenach zajętych przez bolszewików). Spotka ich wiele przygód – czasem niebezpieczych, czasem zabawnych – nie jest jednak tak łatwo całym i zdrowym wrócić do domu, gdy wokół szaleje bolszewicka nawała i gdy tak wiele chce się zrobić dla ojczyzny. Czasem bowiem może zdarzyć się tak jak w tej żołnierskiej piosence, do której odwołuje się tytuł niniejszej powieści...

Miasto Krzemieniec i ziemia krzemieniecka, tak mocno zwią­zane z polską historią, kulturą, nauką i oświatą, oderwane prze­mocą od Macierzy, nie mogą już pełnić swojej dawnej roli. O ich dokonaniach i osiągnięciach, o ludziach, którzy tam żyli, działali i tworzyli muszą teraz przypominać wydawnictwa samych krzemieńczan w Kraju i na obczyźnie. Wszystkich, którzy wierni pamięci „Miasta wielkiej tęsknoty” przechowują ją i zapisują po to, by przeszłość znana była przyszłości.

Budownictwo jest jedynym reprintem pierwszego wydania zbioru notatek opracowanych przez słuchaczy Politechniki Lwowskiej na podstawie wykładów profesora Gustawa Bisanza, prowadzonych w latach 1893–1898.

Książka opatrzona jest dwustronicowym wstępem napisanym przez autora. Tom pierwszy zawiera 383 strony. Tom drugi to tylko 192 strony, ponieważ śmierć autora zatrzymała pracę przy encyklopedii na literze "L". Oba tomy wydane są w jednym woluminie.

Praca ta jest alfabetycznym spisem licznych i wspaniałych przykładów budownictwa drewnianego w dawnej Polsce " na jej kartach prezentowane są obiekty z Podlasia, Mazowsza, Litwy, Żmudzi, z pogranicza Podola i Wołoszczyzny, z Galicji, z Czerwonej Rusi, Poznańskiego, Grodzieńszczyzny i innych regionów. Autor opisuje także nieistniejące już obiekty z terenów Litwy, Podlasia, Mazowsza, Lubelszczyzny, Ukrainy, Żmudzi, Ziemi Sandomierskiej, Opatowskiej, Radomskiej itd.

Z. Gloger przedstawia w swojej książce dawne cerkwie drewniane, stare domy, chaty, dwory szlacheckie, pałace, stare pomniki przyrody, dzwonnice, kościoły, lamusy, krzesła, krzyże, kufry etc. Łącznie księga zawiera około 550 zdjęć, rysunków i rycin (m.in. świetne rysunki Z. Glogera oraz ryciny wg Jana Matejki).
Jest to praca o wyjątkowej wartości naukowej (etnograficznej i historycznej) z uwagi na fakt, iż większość prezentowanych obiektów nie przetrwała do naszych czasów.

"Budujemy kanał" to satyra na system totalitarny panujący w ZSRR. Ukazuje ona przepaść dzielącą ideologię i propagandę od rzeczywistości, bawi absurdalnymi pomysłami na życie "po sowiecku", ale jednocześnie przestrzega przed prawdziwym obliczem totalitaryzmu. Przez badaczy literatury wymieniana jest tuż obok Zapisków oficera Armii Czerwonej Sergiusza Piaseckiego.

 Ta książka to jedno z niewielu (obok „Pożogi" Z. Kossak-Szczuckiej i „Na ostatniej placówce" E. z Zaleskich Dorożyńskiej) pięknych świadectw siły polskości na Kresach i dramatu, jaki spotkał wiernych jej obrońców na najdalej wysuniętych placówkach.

Książka Całuję rączki, do nóżek upadam. Moja opowieść o galicyjskich krewnych to saga rodzinna oparta na opowieściach, których latami słuchałam przy okazji niedzielnych obiadów u moich dziadków Usiów. Przewija się przez nie korowód galicyjskich krewnych i powinowatych, którzy pomieszkiwali na Kresach Wschodnich, w Muszynie, Bieczu, Sieprawiu, Wieliczce i Krakowie.

Oprócz zwykłych-niezwykłych ludzi, w opowiadanych historiach pojawiają się duchy i czarownica, św. Idzi w asyście mrówek oraz liczne zwierzęta, od charakternego Lalusia po niepozorne wielickie pchły. I choć czasem wydaje się to nieprawdopodobne, zaręczam że wszystkie te opowieści są jak najbardziej prawdziwe o ile, rzecz jasna, można w tym względzie ufać własnym krewnym.