Etnografia i kultura

Opis herbu (w kolorze) każdej rodziny szlacheckiej z wyjaśnieniem jej pochodzenia. 135 herbów odnosi się do 389 rodzin. Dwa tomy w jednym woluminie. Porządkowanie herbów w Pierwszym Oddziale z powodu niewielkiej ilości Szlachty nie wymagało osobnego systematu. W Drugim i Trzecim przyjęty został porządek abecadłowy podług herbów. Heraldyka albowiem Polska w tem jest szczególną i od innych odmienną, że w niej każdy herb ma swoją odmienną nazwę i często przez liczne rodziny jest używanym. Dowód tego widzieć można i w niniejszym Herbarzu, w którym 135 opisanych herbów odnosi się do 389 rodzin.

W historii o Marysi i o krasnoludkach Konopnicka zawarła bogactwo motywów, postaci i uczuć, które umiejętnie powiązała z prostotą oraz artyzmem formy i treści. Pokazała również najważniejsze wartości, jak: dobro, miłosierdzie i wiarę w lepsze jutro oraz umiłowanie ojczystej ziemi − jej piękna i legend. Baśń wzbogaca fantazję dziecka, ukazuje mu najważniejsze cechy psychiki ludzkiej oraz kształtuje jego właściwe postawy moralne.

Reprint oryginału z 1659 r. ze zbiorów Biblioteki Kórnickiej. Dzieło napisane prawdopodobnie przez Łukasza Opalińskiego, marszałka nadwornego i koronnego. Ta licząca sobie 32 strony książka miała być podręcznikiem dla "możnych panów", którzy zamierzali budować swoje siedziby na wsi. Są w niej zawarte podstawowe, ponadczasowe zasady budowania i dobre rady. Część pierwsza zawiera reprint oryginału, druga, ten sam tekst drukowany współczesną czcionką z tłumaczeniem staropolskich zwrotów.

Witkiewicz jest ważny dla polskiego romantyzmu, pozytywizmu i Młodej Polski. Jest ważną postacią dla historii literatury, sztuki czy etnografii, krajoznawstwa, dla polskiej kultury. Świadectwem tego wszystkiego są jego "malarskie" opisy Tatr (cenione przez wszystkich tych, którzy zajmowali się tematem gór w literaturze) oraz ludoznawcze opisy górali (pomimo tego, a może też dzięki temu, że zostali oni przez autora zmitologizowani) zawarte w pracy Na przełęczy. Jej niezwykłą "ozdobą" jest ponad 130 drzeworytów Witkiewicza. 
To jest po prostu piękna książka, warta ponownego wydania.

Julian Ursyn Niemcewicz (1758-1841) – sławny poeta, dramatopisarz i powieściopisarz. Był członkiem Dyrekcji Edukacyjnej Narodowej Księstwa Warszawskiego i Wydziału Oświecenia Narodowego Królestwa Polskiego. Z racji zajmowanego stanowiska, w latach 1811-1828 wizytował szkoły na terenie całego kraju. Relację z podróży opisał w formie pamiętnika, który zatytułował Podróże historyczne po ziemiach polskich między rokiem 1811 a 1828 odbyte. Wydano go w formie książkowej kilkadziesiąt lat później, dopiero w 1858 roku, a w 1859 roku wersję wzbogaconą drzeworytami.

Jest to encyklopedia ziemiańska, która obejmowała tematykę agrarną, życia codziennego, zwierzęcą, a także obyczajową, przeplatana różnymi dykteryjkami, anegdotami i kuriozami, tworząc tym samym typowe dzieło doby Polski sarmackiej.

Tłumaczenie XIX-wiecznego dzieła, która jest jednym z pierwszych opracowań dotyczących polskiego stroju ludowego, zawierające liczne opisy i kolorowe ilustracje, ryciny prezentujące stroje danego regionu oraz krótkie charakterystyki etnograficzne regionów. Jest to wartościowa pozycja dla wszystkich zainteresowanych etnografią, historią kultury i sztuki polskiej, zmianami, jakie zachodziły w strojach narodowych na przestrzeni lat, a także symboliką kolorów używanych w strojach. Wydany w języku starofrancuskim oryginał był inspiracją dla ówczesnego czytelnika i przybliżał ludową kulturę polską.