Duszpasterstwo

Drogi Krzyżowe 2007-2012 to zapis rozważań bpa Grzegorza Rysia z Pieszych Pielgrzymek Krakowskich na Jasną Górę. Nie powstawały one za biurkiem ani nawet w kościele, lecz w drodze. Są zapisem żywej modlitwy. Pomagają przejść z Jezusem drogę Jego krzyża, a w świetle tej drogi popatrzeć uważniej na własne życie i spotkać w nim swego Pana i Boga.

Porywające rozważania nad znaczeniem Jezusowego wezwania „To czyńcie na moją pamiątkę”, których punktem wyjścia jest wielkoczwartkowy obrzęd obmywania nóg, nazywany mandatum. Autor pokazuje, że nie jest to nakaz celebrowania jakiegoś kolejnego religijnego rytuału przez kastę kapłanów, ale skierowane do każdego z chrześcijan wezwanie do stania się nowym człowiekiem. Człowiekiem, którego charakteryzować będzie postawa wyrażona może najpełniej w zaskakującym i szokującym dla uczniów geście Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy. 

Książka to przewodnik dla wychowawców, nie tylko rodziców czy nauczycieli, ale dla wszystkich wychowujących dusze, choćby tylko jedną - swoją własną. Ojciec Augustyn prowadzi nas, jak zwykle drogą wymagających pytań i odpowiedzi, które służą weryfikacji swojej własnej sytuacji duchowej. Ukazuje wzór Świętej Rodziny jako wzór Ojcostwa, Macierzyństwa dla dzisiejszych Rodzin. Z niepowtarzalną precyzyjnością, analizuje wersety biblijne. Czy Biblia zawiera pouczenia mówiące o tym jak Matka Boża i Józef wychowywali Syna Bożego... Czy to ma znaczenie? Gdzie szukać wskazówek i jak odkryć "to co najważniejsze" w życiu duchowym w dzisiejszym pędzącym świecie, stojącym na skraju upadku cywilizacji chrześcijańskiej? Jak ocalić dusze następnego i kolejnych pokoleń?

Jesteśmy obecnie bombardowani tysiącami informacji, porad i nachalnych nieraz przepisów na tzw. zdrowe życie seksualne. Choć różnią się one między sobą, prawie wszystkie zdecydowanie odbiegają od chrześcijańskiej wizji seksualności i jej roli w wyrażaniu miłości. Nic dziwnego, że zwłaszcza w sercach młodych ludzi rodzą się poważne dylematy, związane z pragnieniem pogodzenia wiary z tym, co mówią im media czy rówieśnicy. W naszej książce zebraliśmy takie właśnie, wypływające z konkretnych życiowych sytuacji, dylematy młodych chrześcijan i poprosiliśmy o odpowiedzi na nie cenionego autora wielu książek na ten właśnie temat.

Kiedy jechałem do Poznania w 1977 roku, aby zostać duszpasterzem młodzieży, ojciec Jacek Salij powiedział mi, żebym sobie zapamiętał raz na zawsze, że jak dziewczyna idzie do rabina, to dziewczyna jest dziewczyną, a rabin rabinem. A jak rabin idzie do dziewczyny, to dziewczyna już nie jest dziewczyną, a rabin rabinem... Starałem się być zawsze rabinem. Siedziałem w klasztorze, czyli w domu, a duszpasterstwo moje ograniczałem do wyglądania przez okno i wymachiwania do studentów i studentek przechodzących pod klasztorem. Niektórzy ludzie podziwiali odwagę młodości, inni gorszyli się zbytnią swobodą, jeden z młodych duszpasterzy, pragnąc mnie naśladować, wypadł przez okno. Niektórzy zgadywali, inni się domyślali, a ja po latach mogę powiedzieć, że utrzymałem się przy tym oknie, kładąc nogi pod kaloryfer. Tak, kaloryfer mnie trzymał i uratował.