Biografie, listy, dzienniki, pamiętniki, wspomnienia, GENEALOGIA

Publikacja albumowa prezentująca rodziny bamberskie przybyłe do Poznania w XVIII wieku, ich losy oraz role w dziejach miasta. Rodzinne fotografie uzupełniono zdjęciami ukazującymi dawną przestrzeń miejską związaną z bamberskimi osadnikami – charakterystyczne zabudowania, kapliczki z figurkami świętych oraz pola uprawne, które na przestrzeni lat zapełniły się blokowiskami. Poznańscy Bambrzy porwą Czytelnika w sentymentalną podróż, pokazując rodzinne tradycje, opowiadając o historii oraz smutkach i radościach dnia codziennego.

W latach 30. XX w powstało osiedle domów jednorodzinnych na Grunwaldzie. Położone było wśród pól obsianych zbożem w sporym oddaleniu od miejskiej zabudowy Poznania. Niepodzielnie rządziła na nim nowoczesna, modernistyczna architektura. Z lotu ptaka kubistyczne formy, płaskie dachy i białe elewacje domów wśród pól mogły przypominać oazę. Ktoś nazwał osiedle Abisynią. Dzisiaj tylko nieliczni poznaniacy kojarzą tę nieformalną nazwę z grunwaldzkim osiedlem. Ale może to się zmieni, kiedy przeczytają książkę o jej historii poznańskiej, domach, ludziach, faktach i mitach.

Kronika Miasta Poznania chce pokazać narodziny i trwanie organizacji cechowych murarzy i cieśli (a także zdunów), których zbiorowym , anonimowym najczęściej wysiłkiem zbudowana została historyczna część naszego miasta. Te organizacje powstałe w późnym Odrodzeniu, istnieją nieprzerwanie do dzisiaj, mimo rozbiorów i późniejszych pseudoreform, które o mało nie przerwały ciągłości tradycji cechowej. Jednak najwięcej miejsca Kronika Miasta Poznania poświęca współczesnym poznańskim architektom, ponieważ są oni kontynuatorami długiej tradycji architektury w naszym mieście.

Album o Chwaliszewie, dzielnicy Poznania, dawnej wyspie oblanej wodami Warty zwanej poznańską Wenecją. 150 unikalnych fotografii odtwarza fantastyczną historię tego miejsca, ożywia legendę, budzi wspomnienia. Album kończy się wizjonerskimi projektami, których autorzy przywracają rzekę miastu, a Chwaliszewu dawny urok. Być może kiedyś tutejsi mieszkańcy doczekają się wody, a Chwaliszewo znowu stanie się poznańską Wenecją…  

Cytadela to wyjątkowe miejsce. Najpierw powstała tu wieś, potem Prusacy zbudowali na jej miejscu największy w Europie fort, a dzisiaj jest największym w Poznaniu parkiem. W czasie wojny Niemcy planowali uczynienie ze Wzgórza „korony miasta” z gigantyczną budowlą na jego szczycie, a po wojnie władza ludowa chciała, by to eksponowane miejsce było poświęcone dozgonnej przyjaźni ze Związkiem Radzieckim. Wszystko, co robiono na Wzgórzu, było wielkie i monumentalne. I Cytadela taka jest – góruje nad miastem i o takie akcenty się prosi. Poświęciliśmy jej pokaźny tom.

Na arystokratycznych i mieszczańskich salonach w międzywojennym Poznaniu było barwnie i tłoczno, bawiono się z rozmachem, prawiono sobie komplementy, podziwiano wytworne toalety i dyskutowano zawzięcie o rzeczach ważnych i mniej ważnych, ale jakże zajmujących. Blichtr, szarm i magia wielkich nazwisk jak magnes przyciągały liczne towarzystwo z bliższej i dalszej okolicy. Klimat tamtych salonów nadal fascynuje i zaciekawia mimo upływu lat, a może właśnie dlatego, z tęsknoty za utraconym światem. Sławomir Leitgeber, niezrównany piewca i apologeta dawnego Poznania, znakomity gawędziarz, uważny obserwator i jeden z ostatnich świadków minionej epoki, z pasją i humorem opisał życie wyższych sfer. Życie towarzyskie w międzywojennym Poznaniu. Część tych wspomnień jest już znana, ale znakomita większość to plon ostatnich lat życia autora. Przywracają pamięci poznaniaków słynne rody, modne miejsca i ważne wydarzenia, o których należy pamiętać, aby zachować ciągłość naszych poznańskich dziejów. A czas, który minął, pozwala, wbrew przewrotnemu tytułowi, na pewne niedyskrecje, bo liczne ekscesy członków wyższych sfer, niegdyś wstydliwie ukrywane, będące powodem towarzyskich skandali, teraz zbladły i z dystansu raczej śmieszą niż trwożą.