O moderantach, doczesnej władzy papieża i patriotyzmie chrześcijańskim - Zygmunt Golian

To najbardziej dramatyczna, pełna zwrotów, zagadek i tajemnic historia ostatnich lat!

Potrzebujemy radykalnej odnowy, powrotu do korzeni, dbałości o to, co święte.

Dlaczego Kościół katolicki jest pogrążony w tak głębokim kryzysie? Co będzie z naszą wiarą po czasach „zamkniętych kościołów”? Czy uda nam się ocalić to, co w Kościele najświętsze?

Wyjątkowa rozmowa przeprowadzona przez Pawła Lisickiego z biskupem Athanasiusem Schneiderem, niemieckim kapłanem, od lat posługującym w Kazachstanie, pokazuje oblicze Kościoła, o którym często zapominamy. Rozmówcy stawiają odważne pytania i formułują trafne diagnozy chorób, które zainfekowały Kościół od środka. Wspólnie zastanawiają się między innymi nad tym z jakiego powodu biskupi nie reagują stanowczo na ruch LGBT+? czy istnieje jeszcze w ogóle chrześcijańska Europa? Dlaczego abdykacja Benedykta XVI może być dla Kościoła tragiczna w skutkach? I czy iskra odnowy rzeczywiście wyjdzie z Polski? Głos bp. Schneidera to powrót do odwagi głoszenia i wskazywania na to, czym dla katolika jest powrót do źródeł.

Czy kapłaństwo chrześcijańskie zostało ustanowione przez samego Chrystusa czy też jest formą naleciałości kulturowej? Czy Chrystus uważał sam siebie za kapłana?

Na czym polegało podobieństwo kapłaństwa Chrystusa i Melchizedeka?

Czy Msza Święta to ofiara? Kto, komu, w czyim imieniu i po co ją składa?

Czy też Msza to tylko uczta i zgromadzenie?

Dlaczego współcześni katolicy mają tak ogromny problem w doświadczeniu świętości? To nowa mentalność, czy też źródłem jest modyfikacja i zmiana samych rytów i obrzędów dokonana przez Pawła VI w 1969 roku?

W ostatnich latach niemal nieustannie słyszymy i czytamy o konieczności zmian w Kościele. Które z nich są możliwe, które dopuszczalne, a które jedynie dezorientują lub wprost uderzają w to, co niezbędne w wierze i w przekazywaniu wiary? Mówi się również, że „Kościół musi się nieustannie reformować” – ale bez sprecyzowania co może a co nie może podlegać reformie zdanie to staje się beztreściowym banałem.

Spróbujmy więc ustalić na czym polega życie wiary, co jest niezbędne w jej trwaniu, w Boski sposób niezmienne, a co może lub czasami powinno podlegać zmianie planowanej przez człowieka – i to ze świadomością, że rzeczy zmienne i niezmienne leżą blisko siebie i zwykle nie da się ich rozdzielić prostą linią.

Dopiero na tle tego odróżnienia będzie można powiedzieć wobec niektórych rzeczy: Non possumus.