Mężowie niezłomni a naród pamięta ich mądrość. Kardynał Adam Stefan Sapieha, Kardynał Karol Wojtyła - Michał Rożek

Notatki osobiste to zapis czterdziestu lat niezwykłej duchowej drogi. Od pierwszego decydującego stwierdzenia "Jestem bardzo w rękach Bożych" po rozważanie "Czas się wypełnił" i ostatnie "Deo gratias" (Bogu niech będą dzięki) towarzyszymy Karolowi Wojtyle - Janowi Pawłowi II w kluczowych momentach jego życia i posługi. 

Książka Pod prąd. Przewodnik po IV Rzeczypospolitej to zbiór rozmów z niezwykłymi ludźmi, takimi jak: Anna Walentynowicz, Joanna i Andrzej Gwiazdowie, ks. Stanisław Małkowski, Leszek Żebrowski, Krzysztof Wyszkowski, którzy opowiadają o Polsce, o działalności na rzecz budowania niezależnego, silnego państwa, demaskują mechanizmy powstawania III Rzeczypospolitej - pookrągłostołowej. Każda z 21 rozmów, znajdujących się w pierwszym tomie tego niezwykłego przewodnika, odsłania ważny problem, dotyka spraw przemilczanych, bądź w oficjalnym przekazie zakłamanych. 

Zdarza się czasem, że spotykamy w życiu ludzi, których trudno zapomnieć. Ubogacają nas oni wewnętrznie, są przykładem i autorytetem. Są po prostu wyjątkowi.

Takim właśnie człowiekiem, a w opinii wielu świętym kapłanem był ks. prałat dr Marian Piątkowski.

Podziwiano jego głęboką, żywą wiarę, jego mądrość i wiedzę, miłość do Kościoła i każdego człowieka. Ktokolwiek poznał go bliżej, był zachwycony duchowym pięknem i dobrem emanującym od niego. "Miał niebo w oczach"...

Książę kardynał Adam Sapieha – niezłomny pasterz Kościoła!

Kardynał Adam Stefan Sapieha pozostaje w pamięci wielu Polaków jako ten, który umocnił w wierze i miał wpływ na ukształtowanie drogi życiowej Karola Wojtyły. Wielu dostrzega w nim także człowieka czynu i przypisuje mu znaczny wpływ na kształtowanie sytuacji w Polsce. Działo się tak za sprawą działalności duszpasterskiej, pomocy charytatywnej na rzecz ubogich i cierpiących w czasie I i II wojny światowej.

Książka ma na celu popularyzować wiedzę o tej pięknej postaci w historii Kościoła i naszej kultury. 

Wśród biografii Jana Pawła II, jakie pojawiły się w Polsce drukiem, książka Jana Rossa (dziennikarza tygodnika „Die Zeit”) to pozycja wyjątkowa z kilku co najmniej powodów. Po pierwsze, większość biografów papieża to osoby wierzące, tymczasem Ross deklaruje już na wstępie, że nie jest katolikiem. Po drugie, autor jest Niemcem, a większość Niemców wypowiadających się publicznie na temat papieża nie ukrywa krytycznego stosunku do jego pontyfikatu. Po trzecie wreszcie, w odróżnieniu od innych biografów, Ross jest osobą stosunkowo młodą (ur. 1965). Po takim przedstawieniu autora wydawać by się mogło, że jego książka o Janie Pawle II powinna być wobec tytułowego bohatera niezwykle krytyczna. Tymczasem nic bardziej mylnego. Niemiecki biograf nie ukrywa fascynacji postacią papieża, a tym, co go najbardziej interesuje, jest znaczenie tego pontyfikatu dla historii najnowszej świata.

Monumentalny album wydany z okazji kanonizacji Jana Pawła II.

Książka jest zbiorem barwnych wspomnień o sześciu bohaterskich kapłanach, którym przyszło żyć i pełnić kapłańską posługę na Podolu, podczas najstraszniejszych lat komunistycznej dyktatury. Za wierność Chrystusowi czekały ich szukany, prześladowanie, wieloletnie więzienie lub zsyłka. Mimo tych trudów, trwali. Oczywiście nie brakowało chwil zniechęcenia i wątpliwości, czy nie byłoby lepiej, gdyby wyjechali do Polski, gdzie mogliby w pełni służyć darem kapłaństwa. O tym wszystkim napisali do św. Ojca Pio, a on im odpowiedział jednym słowem: „Trwajcie”.

Rozwijający się Kościół na Ukrainie potrzebuje naszego wsparcia, także materialnego. Informacja o tym, jak można to zrobić, znajduje się na ostatniej stronie książki.

W książce w formie słownika biograficznego upamiętnieni zostali duchowni zaangażowani w walkę o polskość Górnego Śląska w okresie pruskiego zaboru powstań śląskich i plebiscytu. W trakcie okupacji hitlerowskiej Polski w latach 19391945 duchowieństwo znowu opowiedziało się za racją uciemiężonego narodu polskiego, szykanowane i unicestwiane za to w niemieckich więzieniach i obozach koncentracyjnych. Mamy nadzieję, że to opracowanie przyczyni się do utrwalenia pamięci o wojennych zasługach księży z terenu Górnego Śląska oraz że przybliży mieszkańcom ich chlubną działalność.

Autor jest niewątpliwie najpoważniejszym autorytetem w badaniu dziejów zakonów w Polsce po II wojnie światowej. Jego praca zasługuje na miano kompendium, bez którego nie będzie się mógł obyć nikt, kto zechce pisać o czasach powojennych w Polsce.

Kardynała Hozjusza przemilczeć, Zygmunta III oczernić, a księdza Piotra Skargę sprowadzić do roli sejmowego mówcy — oto sposób na pozbawienie Polaków dumy z kontrreformacji, czyli zwycięstwa prawdziwej wiary nad herezjami. A przecież było to zwycięstwo większe niż wszystkie triumfy militarne dawnej Polski. Bo gdyby nie tacy ludzie jak Hozjusz, moglibyśmy już nie być katolikami. Bylibyśmy pewnie jednym z protestanckich narodów Europy, takimi Szwedami czy Holendrami Wschodu. I nie mielibyśmy najważniejszego: prawdziwej wiary i moralności. Zamknęlibyśmy więc sobie bramy do Nieba, a otworzyli „drogę ekspresową" do piekła. Po co więc wówczas miałaby istnieć Polska?

Arcybiskup Karol Wojtyła należał do tych, których wkład w Sobór był wyjątkowy, bogaty w sensie ilościowym oraz szczególnie bogaty i różnorodny na poziomie doktrynalnym. Ojcowie soborowi mogli poznać teologiczną syntezę ujawniającą się w jego wypowiedziach. Sami biskupi polscy, zwłaszcza w drugiej części prac soborowych, uznali go za swego oficjalnego reprezentanta, o ile nie lidera, powierzając mu prawo do zabierania głosu w imieniu ich wszystkich. Nie ma wielu ojców soborowych, którzy by zabierali głos na Zgromadzeniu Ogólnym z równą częstotliwością, co ów krakowski biskup. Yves Congar pisał o nim: Wojtyła zrobił znakomite wrażenie. Ma dominującą osobowość. W jego osobie jest jakieś ożywienie, magnetyczna siła, profetyczna moc, pełna pokoju i nie do odparcia. W dziennikach soborowych innego jego uczestnika, o. Henri de Lubaca, znalazłem następującą notatkę z 1965 roku: Miejmy nadzieję, że Opatrzność na długie lata zachowa nam Pawła VI, lecz jeśli pewnego dnia potrzebować będziemy papieża, mój kandydat jest jeden: Wojtyła! Niestety, to niemożliwe. On jest bez szans. Jak się okazało, Duch Święty nie podzielał tej obawy. Karol Wojtyła wniósł do Kościoła coś bardzo wielkiego. "Wierzyłem - napisał już jako papież - Duchowi, który do Kościoła i świata naszych czasów przemówił głosem Vaticanum II".

Tom trzeci poświęcony jest w całości osobie kardynała Karola Wojtyły, wobec którego działalność operacyjna aparatu bezpieczeństwa była niezwykle rozbudowana i różnorodna. Pracę otwierają najstarsze ślady pochodzące z roku 1946, gdy Wojtyła był jeszcze klerykiem. Ostatnie materiały operacyjne sporządzone zostały w latach 70-tych. Niestety dotychczas nie odnalazły się dokumenty zawierające reakcje na wybór kardynała na Stolicę Piotrową. Wysiłki zmierzające do rozpracowania krakowskiego hierarchy, próby dezawuowania jego postaci, działania podejmowane w celu paraliżowania jego zamierzeń, rozmaite formy represji - wszystko to rozwiało się wraz z białym dymem nad Kaplicą Sykstyńską.

Ta fascynująca opowieść o ucieczce Boba Fu z Chin i jego heroicznej pracy na rzecz innych obrońców praw człowieka w Chinach ma wielką szansę przejść do klasyki. Wciąga od pierwszej strony. To jedna z najbardziej poruszających relacji o chrześcijańskiej odwadze w obliczu prześladowań i cierpienia.