Łzy Jezusa. Antologia. Wybór i opracowanie... - Abp Fulton J. Sheen

Słynny amerykański kaznodzieja pomaga nam odnaleźć odpowiedź na najtrudniejsze pytania dotyczące roli Maryi w naszym życiu. Jaką rolę odegrała Ona w zbawczym planie Pana Jezusa? W jaki sposób współcześnie, w czasach wielkich objawień, Maryja prowadzi nas do Boga? I czy stanowi Ona nadzieję na odmianę serc niewierzących?

Chociaż pierwsze wydanie tej książki ukazało się ponad pół wieku temu, do dzisiaj pozostaje ona niezwykle aktualna i otwiera ludzkie serca na miłość i słowa Bożej Matki.

Zero nagminnego w dzisiejszym kaznodziejstwie uładzonego pustosłowia, zero wodolejstwa, zero potępionego przez samego Jezusa wielomówstwa, za to zwięzły do bólu konkret podany lekko, ze swadą i publicystycznym pazurem, acz na wyżynach ducha. Lektura Siedmiu słów Jezusa i Maryi uczy dwóch rzeczy: jak żyć wiarą i jak układać dobre kazania.

Arcybiskup Sheen zagłębia się w to, co według niego jest istotą kapłaństwa, w dodatku cechą nieczęsto komentowaną: bycie, podobnie jak Chrystus, świętą żertwą. Autor podkreśla, że aby być jak Chrystus, kapłan musi Go naśladować w Jego przykładzie ofiary, ofiarując siebie jako żertwę, by nieustannie uobecniać Jego Wcielenie w świecie.

Arcybiskup Sheen z właściwą sobie erudycją i przenikliwością opowiada o Jezusie Chrystusie – Bogu-człowieku. Punktem wyjścia do uniwersalnych rozważań o świecie współczesnym jest dla niego porządek roku liturgicznego. Diagnozuje pragnienia człowieka nowoczesnego oraz pułapki, w które on wpada. Z charakterystyczną swobodą porusza się pośród biblijnych postaci i wydarzeń. Mocno osadzony w rzeczywistości, dostrzega łagodną namiętność i namiętną łagodność Chrystusa Pana. 

„Wkrótce zapadnie kurtyna nad straszliwym i nieprzemijającym dramatem Twojej Odkupieńczej Miłości. A gdy słyszę Twe słowa: „Weź swój krzyż codzienny i naśladuj Mnie”, drżę z obawy, aby jego ciężar nie okazał się zbyt wielki, a jego wstyd zbyt gorzki. Gdybym tylko mógł zrozumieć, że Twoje przykazanie, aby podążać za Tobą na Kalwarię, nie było po prostu żelaznym prawem okrutnego losu, ale warunkiem szczęścia wiecznego, być może wybrałbym się w tę drogę, lecz boję się, drogi Jezu, że – aby mieć Ciebie – muszę porzucić wszystko inne”.

– Abp Fulton J.Sheen ze Wstępu

Wybitny amerykański kaznodzieja, Sługa Boży arcybiskup Fulton J. Sheen, stawia nam trudne pytanie: co tak naprawdę znaczy być szczęśliwym? I czy możemy tu, na ziemi, osiągnąć prawdziwie szczęście? Pokazuje różne drogi do pełnego życia, pułapki, w które wpadamy, złudzenia, którym ulegamy, aż w końcu daje nam prostą i jednocześnie niezawodną odpowiedź: „jeśli miłość do Boga i bliźniego stanie się nawykiem naszej duszy, kształtujemy w sobie niebo”. To jedyny klucz do prawdziwego szczęścia.

Mistrzowska ocena rzeczywistej wartości idei, które współcześnie pojawiają się w kontekście moralności, religii, nauki, socjologii, psychologii i humanizmu. Brak tu wyrozumiałości dla tych, którzy uważają, że to, co nowoczesne, jest zawsze najlepsze, a także dla tych, którzy uważają, że to, co nowoczesne, jest zawsze złe. Autor krytykuje kult użyteczności, którą współczesność utożsamiła z prawdą. Z pełną lekkości przenikliwością tłumaczy, że metoda naukowa nie jest jedynym źródłem poznania, a nadprzyrodzone nie jest synonimem niewytłumaczalnego. Uświadamia, że prawda jest niezmienna. 

Teksty abp. Fultona J. Sheena, choć powstawały kilkadziesiąt lat temu, nie tracą na aktualności. Pozwalają nam nie tylko lepiej rozumieć duchową rzeczywistość, ale także doskonalić się duchowo.

W tym zbiorze krótkich rozważań amerykański kaznodzieja proponuje nam drogę wewnętrznej przemiany. Jej początkiem zawsze jest czas zamętu i niepewności. Każdy z nas musi przejść przez mroczny okres Wielkiego Piątku, by doświadczyć radości zmartwychwstania. Arcybiskup Sheen uświadamia nam, że stoimy przed wyborem: albo spróbujemy zrewolucjonizować świat i damy mu się złamać, albo zrewolucjonizujemy siebie i przemienimy świat.

Ostatnimi czasy na rynku wydawniczym pojawiło się wiele publikacji najpopularniejszego amerykańskiego kaznodziei abp. Fultona J. Sheena. Nie dziwi to wcale tych, którzy znają książki arcybiskupa. Ale zarówno tych, którzy przeczytali już niejedną publikację, jak i tych, którzy o arcybiskupie Sheenie słyszą pierwszy raz, zapewniamy: tę książkę musisz przeczytać!

Dlaczego? Bo to doskonały drogowskaz do bycia szczęśliwym i kolejny stopień w dostaniu się do nieba!

Duchowa mapa do wieczności. Dokąd prowadzi droga naszego życia? W jakim kierunku chcemy zmierzać? Każdy musi dokonać wyboru.

Sługa Boży arcybiskup Fulton J. Sheen z pasją zachęca do zwrócenia naszych kroków w stronę nieba. Daje też szczegółową mapę jako pomoc w pokonywaniu kolejnych etapów – stopni na drodze do królestwa światłości. Drogowskazami są tu na nowo przypomniane podstawowe prawdy o sądzie Bożym, o wierze i miłości, o modlitwie, o walce ze złem, a także o cierpieniu i śmierci.

Uznany amerykański kaznodzieja z właściwą sobie błyskotliwością przekonuje, że choć we współczesnym świecie niezwykle trudno być prawdziwym chrześcijaninem, to królestwo Boże już tu ma swój początek, a u kresu drogi czeka wieczne szczęście.

Pasją abp. Fultona Sheena było głoszenie katolickiej wiary. Ukazywał jej piękno, spójność i rozumność. Czynił to językiem obrazowym, pełnym aforyzmów, a zarazem niezwykle logicznym i precyzyjnym. W czasach pobłażliwych doktryn jego nauczanie lśni blaskiem ortodoksyjnej prawdy. Temu pasterzowi można zaufać, że pokazuje owcom drogę do nieba.

Zaiste wielka jest pustka, która pozostaje w sercu, gdy wypędzimy z niego Chrystusa. Abp Fulton J. Sheen, mistrz życia duchowego w praktyce, tym razem w rozważaniach, które przyniosą ukojenie naszemu rozbitemu, pełnemu chaosu wnętrzu.

Droga do pokoju serca to książka, w której z precyzją wytrawnego chirurga mądry arcybiskup pomaga odciąć i odrzucić to, co nas zatruwa: egoizm, koncentrację na sobie, zazdrość i inne duchowe narośla.

Jak zwykle konkretnie i praktycznie, a zarazem z duchową finezją graniczącą z mistyką prowadzi nas w podróż przez nas samych – do Boga.

Gorąco polecamy państwu tę znakomitą książkę wspaniałe treści do pracy nad sobą, do refleksji, do medytacji i modlitwy.

„Powstała we mnie po trzeba (która mnie ponagla każdego dnia) tropienia śladów Boga, który – zgodnie z wiarą – przyjmując oblicze i ciało człowieka, pokazał się, a równocześnie schował. Chodzi o tego chrześcijańskiego Boga, którego sekretem wydaje się być ukrycie, półcień, jednakowa wartość śladów dla wiary i dla niewiary, żeby – celem ustrzeżenia wolności – przyjęcie Go stało się wyborem, a nie wyrokiem, gorącym porywem serca, a nie chłodnym wnioskiem niepodważalnego stwierdzenia”.

Fragment książki

Miłość trojga rodzeństwa z Betanii przypominała Mu o rodzinnej miłości, którą widział w gestach i słyszał w słowach Józefa i Miriam.

W naszych rozważaniach zatrzymamy się z Jezusem w Betanii, u Jego przyjaciół. To cudowne przeżycie: pobyć w domu, który pachnie przyjaźnią. Marta, Maria i Łazarz razem tworzą dom przyjaciół, a jednocześnie każde z osobna kryje w sobie jedyne, niepowtarzalne historie przyjaźni z Jezusem.

Każda z tych relacji jest inna i każda uczy dojrzewania w miłości.

Możesz się w tych relacjach zadomowić i w nich pobyć. Od trojga rodzeństwa nauczysz się tego, co najważniejsze w przyjaźni z Jezusem: od nich razem zażyłego przebywania ze sobą, od Marii przyjmowania, od Marty dawania, od dwóch sióstr przyjaźni w cierpieniu, od Łazarza przyjaźni, która przekracza śmierć.

Idź z Jezusem do Betanii…

"Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?" (Łk 18, 7).

To najnowsza pozycja salwatoriańskiego mistrza duchowości, ks. Krzysztofa Wonsa. Choć temat publikacji aktualny, mogłoby się wydawać, że również opisany na wiele sposobów, ale nie przez tego autora. Koniec świata, czasy ostateczne, apokalipsa - co nowego można jeszcze o nich pisać?...

Sheen o prawdach wiary mówił prosto i obrazowo, łącząc je z zagadnieniami z zakresu psychologii i psychiatrii, filozofii i nauk społecznych. Śledził bieżące wydarzenia (Wielki Kryzys, druga wojna światowa, zimna wojna, żelazna kurtyna) i niezwykle umiejętnie komentował rzeczywistość w świetle Ewangelii. Dążył do rozbudzenia w każdej duszy miłości do Pana, uświadamiając zagubionemu człowiekowi, że ta miłość czeka - wystarczy się otworzyć i ją przyjąć. Wówczas gotowi będziemy stawić czoła największym zagrożeniom, bez trwogi, bo przecież "Wszystko mogę w tym, który mnie umacnia"(Flp4,13).