Krakowskie Pismo Kresowe 10/2018. Kresowe peryferia

Dwunasty tom „Krakowskiego Pisma Kresowego” dotyka zagadnień związanych z szeroko rozumianą codziennością na pograniczu etnicznym, jakim były ziemie wschodnie dawnej Rzeczypospolitej, zarówno w trakcie jej istnienia, jak i po upadku. 

Album ten, to druga z serii po nagradzanej „Ormiańskiej Warszawie” (2012), pełna ciekawej treści, napisana ze znawstwem przedmiotu i werwą publikacja autorstwa prof. Krzysztofa Stopki i prof. Andrzeja A. Zięby, wydana przez Fundację Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich.

W kulturze ormiańskiej, której kształt zdeterminowało wczesne przyjęcie chrześcijaństwa jako religii państwowej (301r.) szczególnym kultem darzono księgi liturgiczne. Dlatego również w swoich koloniach na południowo-wschodnich terenach Rzeczypospolitej Ormianie zakładali skryptoria, w których według dawnych wzorców kopiowali i zdobyli manuskrypty. Celem książki jest określenie miejsca ormiańskiego malarstwa miniaturowego w polskiej i ormiańskiej sztuce, a także zbadanie ewolucji jego stylu i ikonografii.

Miastem wiodącym w XII tomie "Kresowej Atlantydy" jest Zbaraż i legenda związana z jego obroną w czasie wielkiej rebelii kozackiej. Na karty historii Polski i Ukrainy wprowadził go genialny mitotwórca - Henryk Sienkiewicz. Tom ten zawiera też historię słynnych zamków, pałaców i rezydencji kresowych w Podhorcach, Olesku i Koropcu, które były niegdyś własnością wspaniałych rodów magnackich: Koniecpolskich, Rzewuskich, Sanguszków czy Badenich. Tom jest znakomicie zilustrowany unikatowymi fotografiami, a barwny język narracji, przepleciony anegdotami, czyni z niego lekturę fascynującą i dającą znakomity obraz dziejów dawnego Podola i Wołynia.