Cywilizacja łacińska - Feliks Koneczny

Prusacy wojny pragną. Jeżeli niemieccy członkowie cywilizacji łacińskiej wojny nie pragną, niechże się czymś różnią od tamtych - a przede wszystkim niech nie powtarzają za pruską panią matką piosenki o „korytarzu” – bo tą drogą rozpęta się z wszelką a wszelką pewnością nową wojnę europejską. A wtedy albo koniec cywilizacji chrześcijańsko-klasycznej, albo musi nareszcie nastać raz koniec Prus. Żadnemu Niemcowi nie spadłby przez to włos z głowy, owszem, odetchnęłyby Niemcy. Według wszelkich danych jest i obecnie cywilizacja bizantyńska w Niemczech o wiele żywotniejszą od łacińskiej. Jeżeli posłyszę głos niemiecki przeczący temu, rad będę.

Esej został po raz pierwszy opublikowany drukiem w „Przeglądzie Powszechnym” z października 1927 roku.

Jedno z najważniejszych dzieł Feliksa Konecznego, wybitnego krakowskiego historyka i historiozofa. Autor analizuje pojęcie cywilizacji jako specyficznej metody ustroju życia zbiorowego, z punktu widzenia rozwoju kultury materialnej i duchowej w poszczególnych cywilizacjach. Analiza ta przebiega z uwzględnieniem takich cech jak m.in. rasa, religia, język i stosunki prawne. Książka jest bardzo aktualna ze względu na współczesny kryzys imigracyjny.

„Każda cywilizacja, póki jest żywotną, dąży do ekspansji; toteż gdziekolwiek zetkną się z sobą dwie cywilizacje żywotne, walczyć z sobą muszą. Wszelka cywilizacja żywotna, nie obumierająca, jest zaczepną. Walka trwa, dopóki jedna z walczących cywilizacji nie zostanie unicestwiona; samo zdobycie stanowiska cywilizacji panującej – walki bynajmniej nie kończy. Jeżeli istniejące obok siebie cywilizacje mieszczą się obok siebie w obojętnym spokoju, widocznie obie pozbawione są sił żywotnych. Wypadek taki kończy się często kompromisem w jakiejś mieszaninie mechanicznej, w której nastaje obopólna stagnacja, a z niej wytworzy się z czasem istne bagnisko acywilizacyjności. Tak np. runęła cywilizacja wielkiej Persji, nie mogąc znieść klina hellenistycznego, wbijającego się w nią” (fragment książki).

Czy to reformacja dała podstawy teologiczne do rządów absolutnych i doprowadziła do mechanizacji życia społecznego? Czy nadmierne zainteresowanie przez organy państwowe obywatelem nie wynikało wprost z podstaw teologicznych sformułowanych przez reformację? Czy indyferentyzm religijny stał się cechą społeczeństw i narodów protestanckich? Czy wreszcie protestantyzm prowadzi w ostateczności do neopoganizmu? Na te wszystkie pytania udziela zaskakujących odpowiedzi krakowski historiozof.

Współczesna rewolucja kulturowa osiągnęła swoje apogeum. Gdzie są jej źródła i cele? Kto i kiedy sformułował jej program? Za pomocą jakich środków się ją realizuje? Jakie instytucje odgrywają dziś rolę komórek rewolucyjnych? I wreszcie: kto to wszystko finansuje?

Marksizm kulturowy. 50 lat walki z cywilizacją Zachodu to pozycja, po którą należałoby sięgnąć, by zrozumieć politykę mediów ostatnich stuleci. Zobacz, jaki obraz wyłania się z marksistowskich poglądów.

Ludziom narzuca się różne idee, a oni podświadomie z nich korzystają, ponieważ te z wolna przenikają do ich umysłów, zatruwając je, wbrew rozsądkowi i przyzwoitości. Są to myśli marksistowskie, a także bolszewickie. Co gorsza, promują je media, właśnie na gruncie wszelkich zachodnich społeczeństw. To jednak nie wszystko. Wystarczy pójść do teatru, do kina, uczyć się, nieważne czy w szkole, czy na uniwersytecie, by zostać podstępnie zmanipulowanym. Co gorsza, wiele regulacji prawnych jest opartych właśnie na tych ideach i przekonaniach, a nawet jeśli podświadomie się im sprzeciwiamy, nic nie możemy na to poradzić.

Autor Marksizmu kulturowego. 50 lat walki z cywilizacją Zachodu zadaje pytanie o to, w jakim obecnie miejscu się znaleźliśmy i do czego dążymy w przyszłości. Co jeszcze musi się wydarzyć, abyśmy przejrzeli na oczy i przewartościowali swoje życie? A może tak wygląda i powinna wyglądać rozwinięta cywilizacja?

Tym razem znany historyk wyszedł z archiwów i opisał to, co widział na własne oczy jako student, a potem naukowiec w San Francisco, Los Angeles i Waszyngtonie, czyli jak cywilizacja śmierci przejęła Stany Zjednoczone.

O ład w historii to pionierska i odkrywcza publikacja na temat istoty cywilizacji, w której zostały scharakteryzowane i usystematyzowane cechy siedmiu wyodrębnionych przez prof. Feliksa Konecznego cywilizacji. Ukazany został ich rozwój oraz zachodzące relacje między religiami i cywilizacjami. Jest to ostatnia praca autora, ukończona niedługo przed śmiercią.
O ład w historii jest pracą wybitnego historyka i historiografa polskiego, twórcy nauki o cywilizacjach, autora praca: O wielości cywilizacji, Cywilizacja bizantyńska i Cywilizacja żydowska oraz prac z historii Europy wschodniej, Słowiańszczyzny i podręczników z historii Polski.
Publikacja jest szczególnie cenna obecnie, kiedy zarówno w Europie jak i na świecie obserwuje się przemieszanie narodów, kultur i cywilizacji co prowadzi do wielu napięć i konfliktów. Wydawnictwo oddaje Czytelnikowi tę bardzo cenną książkę wybitnego naukowca, którego wielki dorobek jest ciągle zbyt mało znany w kraju, a który ze względu na swoje znaczenie wart jest upowszechnienia.

Koneczny nie napisał książki pod tym tytułem, ale przygotowywał się do napisania książki pt. Cywilizacja turańska. Obecny tom stanowi próbę zebrania wszystkiego co napisał o cywilizacyjnym rozwoju Rosji i innych kultur cywilizacji turańskiej, składa się z wypisów z różnych prac Konecznego. 

Jedna z najważniejszych prac wybitnego historiozofa. Po raz pierwszy przedstawił w niej definicję cywilizacji, która stała się fundamentalnym założeniem jego myśli.

„Każdy naród ma prawo do życia samoistnego i dowolnego rozwoju swych sił, pod warunkiem jedynie nie gwałcenia takich samych praw innych narodów. Żądanie jednakowych praw dla wszystkich narodów wprowadza do polityki pewną wyższą, moralną ideę, której ulegać musi samolubstwo narodowe” – pisał Włodzimierz Sołowjow.

„Cywilizacja żydowska” to rozwinięcie rozważań zarysowanych w książce O wielości cywilizacji, w której autor przedstawia swoje teorie i metody badawcze. To szczegółowa charakterystyka społeczności sakralnej, zbudowanej wokół religii i rozwijanej przez komentarze do pierwotnych tekstów religijnych. Jest jedną z najdokładniej opisanych przez Konecznego cywilizacji (obok bizantyńskiej i łacińskiej). 

Jedno z najważniejszych dzieł Konecznego omawia genezę, rozwój i wpływ kultury bizantyjskiej, także w Europie. Podkreśla, że rysem znamiennym jest jej rozbrat w dziedzinie moralności między życiem prywatnym a publicznym, co wywiera szkodliwy i destrukcyjny wpływ na życie Europy i świata zachodniego. Na uwagę zasługują szczególnie końcowe rozdziały omawiające trwały wpływ cywilizacji bizantyjskiej na ruchy religijne Europy zachodniej, powstanie systemu rządów absolutyzmu oświeconego, aż po politykę rządów państw niemieckich przed zjednoczeniem Niemiec w 1870 roku.

Jedno z najważniejszych dzieł Konecznego omawia genezę, rozwój i wpływ kultury bizantyjskiej, także w Europie. Podkreśla, że rysem znamiennym jest jej rozbrat w dziedzinie moralności między życiem prywatnym a publicznym, co wywiera szkodliwy i destrukcyjny wpływ na życie Europy i świata zachodniego. Na uwagę zasługują szczególnie końcowe rozdziały omawiające trwały wpływ cywilizacji bizantyjskiej na ruchy religijne Europy zachodniej, powstanie systemu rządów absolutyzmu oświeconego, aż po politykę rządów państw niemieckich przed zjednoczeniem Niemiec w 1870 roku.

Książka ta to próba opisania nowoczesnej cywilizacji liberalnej szczególnie w relacjach z cywilizacją chrześcijańską wyrażającą się wciąż w widzialnym chrześcijaństwie. To także diagnoza dysfunkcji liberalnej nowoczesności wynikających między innymi z rugowania chrześcijaństwa z życia społecznego i duchowego.

„Rozwój moralności”, praca napisana przez prof. Feliksa Konecznego w 1938 r., dotyczy wpływu etyki na funkcjonowanie najważniejszych dziedzin życia zbiorowego w rozmaitych cywilizacjach. „Do szczęścia opartego o radosną zbożność i o kulturę czynu zgodnego z etyką katolicką, do szczęścia polegającego na przechodzeniu do kłopotów coraz wyższego rzędu, a zatem na wykształceniu coraz wyższym wszystkich zdolności – do takiego dążyć szczęścia jest wprost obowiązkiem, albowiem stanowi ono zbliżanie się do ideału podobieństwa na obraz i podobieństwo Boże” – pisał prof. Koneczny.

Cóż za ciekawa, pasjonująca książka! Żuawi nicości zabierają czytelnika w niezwykłą duchową podróż do Hiszpanii i Francji, a tak naprawdę do źródeł łacińskiej cywilizacji Południa – naszej cywilizacji. Przewodnikami w tej podróży są wyklęci pisarze francuscy, jak Maurice Barres, Henry de Montherlant czy Charles Maurras. Subtelna i empatyczna lektura ich dzieł pozwala Krzysztofowi Tyszce-Drozdowskiemu stawiać pytania zasadnicze, najważniejsze: o istotę kultury Zachodu, zaangażowanie polityczne, sens historii, wartość tradycji i o stan naszej współczesności. Autor broni klasycyzmu, odkrywa piękno katolicyzmu, opisuje fenomeny śródziemnomorskiego nihilizmu i reakcyjnego dandyzmu.