Annibale Bugnini i rewolucja liturgiczna - Yves Chiron

Twoja Msza to komiks inny niż wszystkie. Przedstawia tradycyjną katolicką naukę o Mszy św. w przystępny, zrozumiały dla dzieci sposób, a jednocześnie jest ciekawy i rozwijający dla dorosłych. To sprawia, że Twoja Msza to skuteczne narzędzie katechetyczne dla czytelników w każdym wieku.

W tym 100-stronicowym barwnym albumiku można znaleźć nie tylko szczegółowe wytłumaczenie wszystkich części Mszy św., ale również objaśnienie przygotowania do Mszy, poszczególnych części stroju kapłana, ołtarza, świątyni oraz zarys historii liturgii.

Wydanie w oparciu o reprint komiksu z 1954 r., z imprimatur Franciszka kardynała Spellmana.

Autor dokumentuje, jak abp Annibale Bugnini - zanim został usunięty ze stanowiska przez papieża Pawła VI, jako podejrzany o członkostwo w masonerii - zdołał „zreformować” katolicką Mszę świętą, czyniąc z niej nieustannie ewoluujący obrzęd, który katolicy muszą znosić od 1969 r. Cytując kardynałów i biskupów, a także liberalnych „ekspertów” i protestanckich obserwatorów podczas II Soboru Watykańskiego, autor analizuje dwuznaczności wbudowane przez rewolucjonistów w dokumenty soborowe, które stały się prawdziwymi bombami z opóźnionym zapłonem.

Bestseller powraca!

Nowe, uzupełnione wydanie Modlitewnika Te Deum Laudamus.

Bestsellerowy Katechizm apologetyczny ks. Gadowskiego jest doskonałym wykładem świętej Wiary katolickiej, napisanym przystępnym językiem w prosty, przekonujący sposób. Książka będzie dobrze służyć wszystkim, którzy pośród zalewu modernistycznych treści chcą poznać, w co naprawdę zobowiązani są wierzyć jako rzymscy katolicy.

Monumentalne, znakomicie udokumentowane dzieło analizujące posoborową rewolucję liturgiczną, napisane przez wybitnego katolickiego apologetę, konwertytę z anglikanizmu i długoletniego prezesa organizacji Una Voce International. „Książka Daviesa jest poświęcona nowej Mszy, ale czytając, czym jest ta Msza i jak doszło do jej opracowania oraz upowszechnienia, nie sposób nie zatęsknić za tradycyjną Mszą św., za jej jednoznacznością doktrynalną, wzniosłością i liturgicznym pięknem” (fragment wstępu autorstwa ks. Karola Stehlina FSSPX).

Wandalizm był niewątpliwie jednym z najważniejszych przejawów rewolucji francuskiej, w znacznej mierze dokonywał się bowiem w zgodzie z nowym prawem. Biorąc pod uwagę ogrom strat wśród wybitnych i ważnych dzieł sztuki, wydarzenie to należy zaliczyć do największych katastrof kulturalnych w historii Europy.

Książka François Souchala jest niezbędną lekturą dla każdego, kto interesuje się europejską historią i sztuką, jest napisaną ze swadą opowieścią o jednym z aspektów rewolucji, a zarazem wywodem starannie usystematyzowanym i opartym na niepodważalnych faktach. Niemałą rolę odgrywają też oceny i interpretacje autora, schodzą one jednak na dalszy plan wobec przytłaczającej siły wstrząsających danych historycznych.

Czy nazizm, komunizm i faszyzm są przyrodnim rodzeństwem liberalizmu? Czy korzenie XX-wiecznych obozów zagłady można wyprowadzać z francuskiej rewolucyjnej Wandei?

Msza Panów Pasków, to tak zwana Msza trydencka, nie inna niż w całym ówczesnym Kościele Powszechnym, czyli katolickim, czyli rzymskim – mówiona albo śpiewana po łacinie. Bo przecież nie było jakiejś odrębnej polskiej Mszy Świętej. Chociaż książka ta opisuje także wiele odrębności, różnych zwyczajów i praktyk, które Kościół polski zachował i rozwinął, co pozwala autorowi mówić, przynajmniej od czasu do czasu, o liturgii sarmackiej, która dawała wyraz tej najgłębszej polskiej pobożności eucharystycznej.

"Ta monumentalna praca powinna stać się obowiązkową lekturą dla wszystkich, którzy pragną dociec źródeł współczesnego kryzysu Kościoła".

Książka autorstwa największego znawcy tej tematyki w Polsce

Wydaje się, że w dzisiejszym świecie tolerancja kulturowa jest wszechobecna. Nasze dzieci bombardowane są nią w szkole, poddawane jej wpływom zgodnie z prawami stanowionymi przez rząd, indoktrynowane przez sztukę i media, a niejednokrotnie nasycane nią nawet w Kościele. Pod jej wpływem młode pokolenie zaczyna wierzyć, że nie istnieje uniwersalna prawda moralna, a każdy człowiek może sam decydować o tym, co jest dla niego dobre i co właściwe.

Może się wydawać, że sytuacja jest tragiczna, gdyż negatywny wpływ, jaki kultura masowa wywiera na młode pokolenie jest ogromny. Nie martwmy się jednak – jest jeszcze nadzieja.

Najbardziej prześladowany w Polsce profesor, Aleksander Nalaskowski, ciętym piórem, z wielką erudycją i przenikliwością rysuje niepokojącą wizję świata XXI wieku. Nasz zabiegany i ogłupiały glob ziemski przestał się kręcić na kilka miesięcy – nastąpiło Wielkie Zatrzymanie, jak trafnie nazywa to autor. Gdy opadł pierwszy kurz wzniecony pandemią i globalnym zamieszaniem, pojawił się ponoć nowy obraz świata. Czy faktycznie inny od poprzedniego?

Wielkie Zatrzymanie to fascynująca analiza ludzkiego ducha nadszarpniętego przez wydarzenia pierwszego półrocza 2020 r., aczkolwiek wygląda na to, że upadek owego ducha zaczął się już wcześniej.

Co stało się z ludźmi? Co stało się z nami, że nasze wiano na przyszłość jest takie marne? Człowiekowi wydaje się, że dziś na wszystko można znaleźć odpowiedź. Tymczasem jest zupełnie odwrotnie – tylko garstka osób rozumie to, czego nie rozumieją pozostałe miliardy ludzi. Jeden gram wiedzy generuje paradoksalnie tony niewiedzy.

Po lekturze Wielkiego Zatrzymania spojrzenie czytelnika na ten świat nie może już być takie samo.

Nadprzyrodzonym zadaniem Kościoła świętego jest uchronienie ludzkości przed upadkiem. Może to uczynić jedynie poprzez powrót do bezkompromisowego nauczania przedsoborowych papieży o tym, że państwo winno oprzeć swe prawodawstwo na prawach Chrystusa-Króla. W tej książce autor udowadnia, że Sobór Watykański II porzucił to nauczanie, kiedy ogłosił Deklarację o wolności religijnej Dignitatis humanae, która umożliwiła Kościołowi uznanie i przyjęcie haseł rewolucji francuskiej: wolność, równość, braterstwo — to słynne motto stało się kwintesencją Vaticanum II.

Czy papież może być publicznie krytykowany? A może wierni powinni okazywać mu bezwarunkowe posłuszeństwo? Wybór felietonów i konferencji.

W ostatnim czasie w Kościele i świecie coraz mocniej wybrzmiewają głosy sugerujące nieaktualność nauczania Jana Pawła II w dziedzinie małżeństwa i rodziny. Z różnych stron na Kościół katolicki wywierana jest presja, aby zaakceptował zatrute owoce rewolucji seksualnej: antykoncepcję, rozwody, związki jednopłciowe. Podważa się wartość czystości seksualnej i wierności małżeńskiej. Wobec wszechobecnego chaosu i dezorientacji osób wierzących rodzi się pilna potrzeba, aby na nowo odkryć i przypomnieć wyjątkową moc argumentów broniących świętości sakramentalnego małżeństwa i rodziny, jakie pozostawił Kościołowi św. Jan Paweł II.

O kulturze i rewolucji to zbiór tekstów tworzących opowieść o oglądanej z Polski epoce, w której porządek kultury fundujący cywilizację zachodnią jest podważany przez rewolucyjne prądy. 

Biskup Athanasius Schneider dokonuje trzeźwej i wnikliwej analizy panoszących się w Kościele kontrowersji oraz najbardziej palących kwestii naszych czasów, niosąc jasność i nadzieję znękanym katolikom

Historycy są jednomyślni: Grzegorz Wielki był postacią niepospolitą, która miała kluczowy wpływ na kształt rodzącego się średniowiecza po upadku Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego. Czy jednak tamte czasy były rzeczywiście tak różne od naszych? Grzegorz kształtował osobowość, zdobywał wielorakie doświadczenie właściwe dla ludzi władzy (zarówno tej świeckiej jak i kościelnej), a następnie sprawował urząd papieski w czasach brutalnych wyładowań geopolitycznych, barbarzyńskich najazdów, ciągłych niepokojów społecznych, a nawet katastrof (jak klęski naturalne i zarazy dżumy), głębokich podziałów kościelnych oraz nieustających rozgrywek politycznych, nie wspominając o przykuwających go w czasie sprawowania pontyfikatu do łoża chorobach.

To właśnie w tym kontekście, który on sam uważał za preludium do mającej rychło nastąpić Apokalipsy, i w takim osobistym położeniu, naznaczonym cierpieniem, Grzegorz, ostatni Rzymianin, podjął się długofalowych, organicznych reform, które ostatecznie ocaliły nie tylko katolicyzm i Kościół, ale także – w dłuższej perspektywie – spuściznę starożytności i kiełkującą wówczas cywilizację łacińską, której jest niezaprzeczalnym współtwórcą.

Osobliwością tej encykliki jest to, że jest jakby preambułą do Syllabusa, w którym Pius IX streścił modernistyczne błędy, które osobiście potępił, lub które zostały napiętnowane przez jego poprzedników. Inicjatywa ta wywołała wielkie poruszenie, gdyż czym innym jest przypomnienie prawdy w encyklice, lecz czym innym jest dokładna lista potępionych tez.

Wielki ruch protestacyjny, który wstrząsnął Francją i Europą w maju i czerwcu 1968 r. nie oszczędził Kościoła. Niektórzy duchowni wspierali kontestacyjny zryw studencki i społeczny. Ale protest uderzył też w sam Kościół jako instytucję, stawiając pod znakiem zapytania rolę i wizerunek kapłana.

Wielu ludzi, tak niewierzących, jak i katolików, widzi we Franciszku bohatera: z jednej strony skromnego przywódcę Kościoła, a z drugiej superpapieża, który wykorzystując swoją władzę, czuwa nad światem przeżywającym globalne kryzysy od zmiany klimatu i masowych migracji po plagę nędzy i głodu. Jednocześnie Franciszek dzieli swój Kościół, dążąc do zmian, zwłaszcza w sprawach małżeństwa, seksualności i rozwodów. Wielu katolików uważa te zmiany za niedopuszczalne, za zdradę nie tylko nauczania Kościoła, lecz także słów samego Jezusa Chrystusa. Pontyfikat Franciszka jest oszałamiającym sukcesem, fenomenem medialnym lecz także ryzykowną rozgrywką, która doprowadziła autorytet papieża do punktu krytycznego, grożącego nie tylko buntem, lecz także schizmą.

Wybitny historyk i pisarz prof. Wojciech Roszkowski, twórca takich bestsellerów jak Świat Chrystusa, Roztrzaskane lustro i Bunt barbarzyńców, w żadnym wypadku nie zgadza się z opiniami, że obecny kryzys jest zwiastunem ostatecznego upadku chrześcijaństwa. Aby lepiej zrozumieć, skąd pochodzimy, podjął się dzieła niezwykłego i w dwóch potężnych tomach opisuje historię chrześcijaństwa. Pierwszy tom kończy się upadkiem Konstantynopola. Drugi będzie doprowadzony do czasów najnowszych i ukaże się na przełomie czerwca i lipca 2021 r.

Prof. Roszkowski opisuje z wielkim znawstwem i erudycją zarówno budowniczych, jak i niszczycieli zachodniej cywilizacji, rozprawiając się przy tej okazji z wieloma utartymi przez wieki dyskredytującymi opiniami. Ilustracje do tych niezwykle interesujących szkiców z dziejów chrześcijaństwa stanowią wspaniałe dzieła sztuki największych mistrzów; również po tym widać, jaką potężną inspiracją dla wielkich artystów była Biblia.

Niemiecki historyk i publicysta pozwala nam przyjrzeć się mniej pobożnym procederom związanym z wyborem następcy świętego Piotra, w przeszłości i obecnie: intrygom, zdradzie, łapownictwu i niewyjaśnionym przypadkom śmierci.

Tematem niniejszej książki jest ścisły związek pomiędzy niektórymi międzynarodowymi firmami bankowymi z Nowego Yorku a komunistycznymi rewolucyjnymi ruchami, które przejęły władzę w carskiej Rosji i doprowadziły do ustanowienia Związku Radzieckiego.

Na podstawie dokumentacji z amerykańskiego archiwum Departamentu Stanu autor odtwarza działania głównych rewolucjonistów i bankierów oraz kluczowe transfery finansów, bez których komunistyczna rewolucja nie miałaby szans powodzenia. W odpowiedzi na wsparcie finansowe rewolucyjne władze wyeksportowały większość carskiego złota do międzynarodowych banków oraz ustanowiły relacje handlowe, które pozwoliły na monopolistyczną eksploatację sowieckiego rynku przez największe amerykańskie korporacje.

Przymierze rewolucyjne pomiędzy komunistami, takimi jak Trocki czy Lenin oraz szefami największych domów finansowych, tj. Rockeffeler, J.P. Morgan czy Bank Rezerwy Federalnej doprowadziło do sukcesu Rewolucji Bolszewickiej i jej ekspansji na cały świat.

Rod Dreher w najnowszej książce wsłuchuje się w głos byłych mieszkańców ateistycznych krajów bloku komunistycznego. Wszyscy z nich biją dziś na alarm – czujność zbyt wielu katolików i chrześcijan została uśpiona. W sercach wyznawców Chrystusa musi zapłonąć ogień. Musi powstać prawdziwy ruch oporu.

Malachi Martin, mając dość szczegółowe informacje na temat wewnętrznych spraw Watykanu, w wyrazisty sposób przedstawia w "Ostatnim konklawe" kondycję moralną i intelektualną osób decydujących na samym szczycie o losach Kościoła, których świadkami jesteśmy obecnie.

Ralph Martin ujawnia pogłębiający się kryzys prawdy oraz szkodliwe trendy w nauczaniu i kaznodziejstwie katolickim, które w połączeniu z atakami ze strony świeckiego społeczeństwa zagrażają misji i życiu Kościoła katolickiego. Kościół stoi dziś w obliczu w obliczu gigantycznych zagrożeń z zewnątrz i od wewnątrz.

Książka przybliża Czytelnikom kulisy synodu początkowo zapowiadającego się jako najmniej medialny ze wszystkich zorganizowanych podczas obecnego pontyfikatu. Wraz ze zbliżaniem się terminu synodu, medialne sprawy nabierały coraz większego kolorytu i coraz jaśniejszym stawało się, że frakcja zmierzająca do rewolucji w Kościele, po raz kolejny zamierza przeforsować swoje postulaty podczas synodu teoretycznie poświęconego zupełnie innym kwestiom...

W wywiadzie-rzece przeprowadzonym u progu 2015 roku siedemdziesięcioletni kardynał opowiada o swoim życiu, by następnie przyjrzeć się Kościołowi i światu. Mówi o kolejnych papieżach, dostrzegając ich charyzmaty i główne linie działania. Mówi o tym, co w Kościele dobre, ale nie waha się także piętnować karierowiczostwa, wpływów świata i braku życia duchowego u niektórych kapłanów. Dostrzega piękno człowieka i nie zgadza się na rezygnację z jego wielkości wynikającej z bycia stworzeniem Bożym, na obniżanie poprzeczki, na kompromis i wygodnictwo.

Jego ocena zjawisk zachodzących w świecie, z punktu widzenia zachodniej Afryki, zadziwia trafnością sądów. Globalizację nazywa nowym obliczem kolonizacji ubogich regionów. Nie waha się wskazać na wielkie niebezpieczeństwa zagrażające ludzkości odcinającej się od Boga. Nigdy jednak nie traci nadziei i optymizmu. Ufa Bogu i jest Mu wierny.

Najpiękniejsze strony wywiadu poświęcone są modlitwie. Kardynał jest zafascynowany duchowością benedyktyńską, kontemplacją, ciszą spotkania z Bogiem. Tysiące godzin modlitwy - jak sam mówi - zmieniały jego serce i dawały mu siłę.

Słowo kardynała Saraha wlewa w serce otuchę i pobudza do wiary. Takich właśnie pasterzy potrzebuje współczesny świat.

Książka przedstawia historię wzajemnych relacji między katolikami a marksistami. Przedstawiony został marsz tych drugich przez instytucje Kościoła katolickiego i wiele innych sposobów oraz metod, za pomocą których toczona jest obecnie walka z katolicyzmem i wartościami chrześcijańskimi. Czytelnik będzie mógł się także dowiedzieć, w jaki sposób Kościół katolicki przeciwstawiał się tej bezbożnej ideologii w przeszłości. Celem książki jest pokazanie źródeł obecnego kryzysu w Kościele oraz ostatecznego celu, do którego dążą marksiści.

Celem niniejszej książki jest odkrycie korzeni wiary - wiary naszych czasów. Współcześni rewolucjoniści to ludzie wierzący, nie mniej gorliwi i oddani swej wierze niż dawni chrześcijanie czy muzułmanie. Nowością jest w ich wypadku jedynie przekonanie, że obalenie tradycyjnej władzy przyniesie doskonały świecki porządek.

Ta całkowicie utopijna idea stała się kołem napędowym Europy w XIX stuleciu i najskuteczniej rozprzestrzeniającą się na świecie ideologią Zachodu wieku XX. Nie jest to historia rewolucji, lecz rewolucjonistów: nowatorskich twórców nowej tradycji. Obejmuje ona okres stu dwudziestu pięciu lat od upadku rewolucji francuskiej pod koniec XVIII wieku do pierwszej rewolucji rosyjskiej z początku wieku XX. Teatr opisywanych zdarzeń stanowiła Europa epoki industrialnej, scenę główną zaś oficyny prasowe wielkich miast europejskich (...)

Współczesna Holandia to jeden z najbardziej oddalonych od Chrystusa krajów Europy, choć przez wieki tamtejszy Kościół rozwijał się prężnie, dzieląc się wiarą z innymi narodami. Wszystko zmieniło się w latach sześćdziesiątych. To wtedy Holandia zapomniała o Bogu. Czy jest możliwe, aby w państwie, w którym dozwolona jest eutanazja, zalegalizowane są narkotyki, gdzie promuje się skrajnie indywidualistyczną kulturę, a każdego dnia zamykanych jest kilka kościołów, mogła odnowić się żywa wiara?

Nowe oblicza totalitaryzmu

Co nas czeka, kiedy całkowicie wyrzucimy Boga z naszego świata? Kto zajmie Jego miejsce? Czy w świecie, który powstanie zgodnie z obietnicami współczesnych dyktatorów i ideologów będzie miejsce dla prawdziwej wolności? Ta książka w czasie trwającej wojny jest wstrząsem dla naszych sumień.

Na nalegania przyjaciół postanowiliśmy wydać w formie książkowej siedem artykułów opublikowanych na łamach Fideliter od maja 1978 do maja 1979 roku. Teksty te, stanowiące siedem głównych rozdziałów niniejszej książki, zostały przez nas nieco przeredagowane i uzupełnione. Dodaliśmy też zakończenie poświęcone wpływowi środowiska protestanckiego na reformę liturgiczną, dołączając mało znane i rzadko cytowane źródło: datujący się na rok 1959 ryt eucharystyczny z Taizé. Studium nasze nie jest jednak w pełni wyczerpujące - ma ono stanowić jedynie wstęp do analizy przyczyn "samozniszczenia Kościoła", nad którym ubolewał Paweł VI.

Nikt nie może już zaprzeczać, że Kościół katolicki znajduje się w stanie głębokiego kryzysu. Kryzys ten, objawiający się zarówno na płaszczyźnie doktrynalnej, jak i społecznej oraz politycznej, jest skutkiem rewolucji, której najbardziej widocznym efektem był Sobór Watykański II i odrzucenie przez hierarchię tych tradycji, które dały Kościołowi siłę. Sobór był prawdziwym początkiem procesu dechrystianizacji Kościoła, a więc zastępowania nauki Chrystusa nauką inspirowaną nurtami myśli świeckiej. W rezultacie Kościół utracił swój duchowy wymiar i stał się zwykłą instytucją tego świata, targaną przez typowe dla tego świata problemy.

Książka opisująca tajne śledztwo, jakie - na zlecenie papieża Pawła VI - prowadził bp Edouard Gagnon. Celem tego śledztwa, prowadzonego w latach 1975-1978, było zbadanie czy do struktur Kościoła katolickiego przeniknęła masoneria, czy Kuria Rzymska została zinfiltrowana przez ludzi związanych z organizacjami zmierzającymi albo do zniszczenia Kościoła Rzymskiego, albo co najmniej jego całkowitego zneutralizowania jako siły przeciwstawiającej się sekularyzmowi i relatywizmowi. Do Ojca Świętego spłynęły bowiem raporty mówiące o tym, że bardzo wysoko postawieni, wpływowi prałaci są w rzeczywistości masonami...

Wychowany w wierze, że Zachód to ostoja wolności i demokracji, w najbardziej pijanym widzie nie wyobraziłbym sobie, że ledwie trzydzieści lat po tym, jak komunistyczna zaraza haniebnie wygasła w swym kacapskim mateczniku, opanuje ona umysły Zachodu – „wolnego świata”, jak nazywało się go za moich czasów.

Paweł Chmielewski z perspektywy dziennikarza i publicysty przedstawia panoramę kryzysu, który dotyka Kościół katolicki i całą cywilizację zachodnią. Skupia się na mało dostrzeganych problemach. Czym jest duchowa moc Antychrysta? Jak może wyglądać jego nowe oblicze? Jak sam Kościół odrzuca własną doktrynę? Autor zwraca uwagę na destrukcję sakramentów: kapłaństwa, małżeństwa i komunii świętej. Zastanawia się, jak współcześnie postrzega się Najświętszy Sakrament i co się stało z sacrum Mszy świętej. Porusza zagadnienie globalizmu i ekologizmu. Opisuje formy dialogu z innowiercami, zwłaszcza z protestantami, które zaczynają powoli uniemożliwiać zachowanie przez katolików autentycznie katolickiej substancji wiary. W książce znajdziemy odpowiedź na pytanie, czym grozi mentalność antykoncepcyjna, a także dowiemy się, jakie społeczne skutki przyniesie kryzys.

Wygnać Chrystusa to ostry i pełen werwy pamflet, który znakomicie wpisuje się w toczącą się właśnie debatę na temat relatywizmu kulturowego i upadku moralności. Autorka stara się odpowiedzieć na wiele trudnych pytań, stawianych przez współczesny świat. 

Autor spogląda na współczesność przez pryzmat klasycznego, czyli starożytnego rozumienia kultury i społeczeństwa. Grecy główne idee kultury określali słowami: Myśleć to, co prawdziwe, czuć to, co piękne, i kochać to, co dobre w tym cel rozumnego życia.

Człowiek buduje kulturę, ubogaca innych, gdy należy do polis, czyli z innymi staje sę jednym narodem. Jednak gdy jest niezainteresowany życiem z innymi, staje się według Greków idiotes (wyobcowany), a nawet barbaros (barbarzyńcą). Idiotą w rozumieniu starożytnych stawał się więc człowiek błądzący w dziedzinie prawdy i w odczytywaniu świata, w którym żyje.