Doktor Łokietek i tata Tasiemka. Historia najsłynniejszego warszawskiego gangu - Jerzy Rawicz

Warszawa literacka - twarze ludzi, których już nie ma, i adresy, które niekiedy, niby zapomniane, jednak w Warszawie przetrwały. Może warto przypomnieć, gdzie w Warszawie mieszkał niski poeta Leśmian czy malował niepoddający się łatwo klasyfikacjom Witkacy. Niektórzy wcale nie lubili Warszawy, jak Stanisław Przybyszewski, ale to miasto dało im namiastkę lepszego życia i poczucie względnej stabilizacji. Nie żyli długo, jak Zbigniew Uniłowski, ale barwnie i szczęśliwie, otoczeni blaskiem przedwojennych kawiarni. Spragnieni docenienia, jak Witold Gombrowicz, krytyczni w oczekiwaniu katastrofy wrześniowej, która miała nastąpić.

Pierwsze wydanie bez skreśleń i cenzury. Ostatnia część kultowej trylogii, pisana pod koniec życia Autora, świadomego jak niewiele czasu mu zostało. Opowieść, bez której nie sposób zrozumieć barda warszawskiej ulicy.

Warszawskie Stare Miasto, Jeziorna, Praga - to miejsca, gdzie upłynęły dzieciństwo i młodość autora. Plastyczny, realistyczny opis zakątków miasta, ulic, realiów, stylu życia, pracy i rozrywki, obyczaju środowiska "ludzi prostych, ambitnych, świadomych i ofiarnych", a także wydarzeń historycznych wnosi do naszej wiedzy o Warszawie lat dwudziestych i trzydziestych jej oryginalny obraz, malowany z perspektywy "ludzika" i niesfornego chłopca ulicy.

Bohater prawej części prawicy, wcielony diabeł dla wszystkich postępowców. Radykalny antykomunista i równie nieprzejednany krytyk demokracji. Polski patriota i żarliwy katolik o... żydowsko-hiszpańskich korzeniach. Podróżnik, komik, performer. Biznesmen i autor bestsellerowych książek politycznych i podróżniczych, których łączny nakład przekroczył milion egzemplarzy. Jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci polskiego życia publicznego. A jednocześnie człowiek, który przez 20 lat wyjątkowo skutecznie chronił swoją prywatność przed wścibstwem prasy brukowej i dociekliwością poważnych dziennikarzy. Kim naprawdę jest Wojciech Cejrowski? I ilu ich jest?! Ta książka zawiera odpowiedź.

Obawy, z którymi wchodzili mieszkańcy Krakowa w okres II Rzeczypospolitej, okazały się niekiedy całkiem uzasadnione. Sen z powiek spędzały im nie tylko problemy ekonomiczne i ich konsekwencje, ale również szeroko rozumiane kwestie bezpieczeństwa i porządku publicznego. W uliczkach i zakamarkach Królewsko-Stołecznego Miasta Krakowa, miejsca pełnego majestatycznej, podniosłej atmosfery duchowej i kulturowej stolicy Polski, usłyszeć można było nie tylko dźwięk wawelskich dzwonów, ale również głos jego ograbianych, gwałconych i mordowanych mieszkańców oraz krzyk ich oprawców. Oni wszyscy również tworzyli historię tego miasta. Książka Krzysztofa Kloca poświęcona jest ważnej, acz często zapomnianej kwestii marginesu społecznego w międzywojennym Krakowie.